บทที่ 19 ความแค้นเมื่อ 27 ปีก่อน
เพล้ง!
เสียงแก้วในมือร่วงลงพื้นทันทีที่ร่างเล็กลุกขึ้น และก้าวขาไปได้เพียงไม่กี่ก้าว
“นะ..นี่ฉันจะตายจริง ๆ เหรอ”
ปากเล็กพึมพำ ก่อนสติจะค่อย ๆ ดับวูบไป
เธอคิดแค่เพียงว่าตัวเองใกล้ตาย ทว่ากลับไม่รู้ว่าน้ำในแก้วนั้น ผสมยาเอาไว้อยู่
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่ต้องการตัวล้มลง ชายฉกรรจ์ในชุดสีดำเข้มรีบเดินเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว
“เอาตัวไป”
เสียงทุ้มของชายหนุ่ม ใบหน้าหล่อเหลาคนหนึ่งพูดขึ้นเพื่อสั่งลูกน้องให้นำเด็กสาวขึ้นรถ
“ครับ” ชายสองคนรีบปรี่เข้าไปอุ้มร่างเล็กจากพื้น แต่ก็ไม่ทันใจของชายฉกรรจ์ผู้เป็นหัวหน้าอยู่ดี
“เร็ว ๆ สิวะ จะรอให้คนมาเจอรึไง” ผู้เป็นหัวหน้าออกคำสั่งกร้าว เพราะกลัวว่าจะมีคนมาเห็น
“ครับ รีบอยู่ครับนาย”
ตุบ!
เสียงของร่างบางระหง ถูกเหวี่ยงเข้าไปภายในรถอย่างรุนแรง ทว่าเจ้าตัวไม่ได้รู้สึกใด ๆ ได้แต่สลบเป็นตายเพราะฤทธิ์ยา
บรืนน..เอี๊ยด
