ปัง ปัง ปัง ปัง!
"แอม อย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ได้มั้ย"
เสียงทุบประตูห้องมันยังคงดังต่อเนื่องเรื่อยๆ
"มึงไม่อยากเจอพี่ป่าใช่มั้ยแอม"
"ฮึก...." ฉันพยักหน้าตอบริน
"มึงไปรอในห้อง เดี๋ยวกูเคลียร์กับพี่ป่าเอง"
ฉันพยักหน้า แล้วรีบเดินเข้าไปในห้องนอน พร้อมกับล็อคประตูแน่นหนา
ฉันนั่งลงบนเตียงแล้วก็ร้องไห้สะอื้นออกมาอย่างหนัก ฉันจะไม่ร้องไห้ขนาดนี้เลยถ้าเขาไม่มาที่นี่ คนใจร้ายที่อยู่หน้าห้องคนนั้น
ในระหว่างที่ฉันซ้อนตัวอยู่ในห้องนอน ด้านนอกห้องฉันได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของพี่ป่าดังขึ้นต่อเนื่อง
เหตุผลอะไรที่จะเอาฉันกลับไปอีก...เขามันคนลังเล คนสองใจ
ก๊อกๆ ก๊อกๆ...
เสียงเคาะห้องดังขึ้น ฉันที่กำลังร้องไห้อยู่สะดุ้งตัวโหยง และไม่กล้าที่จะลุกขึ้นไปเปิดประตู
"คะ ใคร..." ฉันเปล่งเสียงออกไปถามคนที่อยู่หน้าประตู
"กูริน เปิดประตูได้แล้วพี่ป่ากลับไปแล้ว"
ฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเ
