พี่ป่ามองหน้าฉันด้วยสีหน้าสำนึกผิด ตอนนี้ทุกอย่างมันสายไปแล้ว สายไปมากจริงๆ
"แอมไม่ไป"
"แอม กูตั้งใจ..."
"พี่ป่ากลับไปเคลียร์กับเธอเถอะค่ะ เสร็จแล้วค่อยมารับแอมกลับไป"
จบคำพูดของฉันพี่ป่าก็คลี่ยิ้มกว้างออกมา สีหน้าเขาดูดีใจมาก แววตาที่มองฉันเหมือนคนกำลังมีความหวัง
แต่เขาคงจะไม่รู้ ว่าถ้าเขากลับมาเขาจะไม่เจอฉันอีก...
"มึงพูดจริงๆนะแอม"
"มึงไม่โกรธ ไม่เกลียดกูใช่มั้ยแอม ^_^"
"ไม่ค่ะ กลับไปได้แล้วแอมอยากพักผ่อน"
หมั่บ! พรึ่บ!
จู่ๆ เขาก็ขว้าร่างฉันไปกอด และจัดแจงให้ฉันนั่งอยู่บนหน้าตักของเขาเสร็จสรรพ
"เจ็บมากมั้ย ขอโทษจริงๆ ต่อไปห้ามพูดแบบนั้นอีกรู้มั้ย"
"อย่าพูดว่าอยากมีคนอื่น"
พี่ป่าพูดพรางเอามือลูบไล้ตรงหน้าท้องของฉัน
"ไหนขอดูหน้าหน่อย"
พี่ป่าจับตัวฉันยกขึ้นแล้วจัดท่าให้ฉันนั่งหันหน้าเข้าหาเขา เขาทำราวกับว่าฉันเป็นตุ๊กตายาง อยากจะจับให้ทำอะไรก็ได้งั้นสิ
''ขอโทษ..."
