หลังจากที่ขุนเขาพูดเรื่องเขากับเส้นด้ายออกมา ทุกอย่างก็เงียบสงัด
ฉันยังคงสับสนกับเรื่องที่ขุนเขาบอก แบบนี้พี่ป่าก็โดนเส้นด้ายเธอสวมเขามั้ย เอ๊ะ ไม่สิ พี่ป่าก็ใช่ย่อย
"สมน้ำหน้า'' ฉันหันไปมองพี่ป่าก่อนจะพูดออกไปด้วยความหมั่นไส้
"สมน้ำหน้าอะไร ?" พี่ป่าเลิกคิ้วขึ้น ถามฉัน
''แล้วมาแบบนี้ เมียของพวกคุณทั้งสองไม่ตามหาแย่หรอ ?" ฉันพูดขึ้น
"ไม่ใช่เมียกู !!"
"อยากพักก่อนวะ ยิ่งตามยิ่งเหนื่อย" ขุนเขาถอนหายใจออกมายาวๆ ก่อนจะเอนตัวพิงโซฟาตัวใหญ่ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองไปบนเพดาน
ดูแล้วเขาคงจะชอบเส้นด้ายเธอเอามากๆเลยนะ
"แอม...มึงรู้ความจริงหมดแล้ว" พี่ป่าเอามือมาจับมือฉัน
"...."
"ขอโทษที่กูเคยทำร้าย เคยพูดไม่ดีกับมึง กูยอมรับ...กูไม่รู้จริงๆ"
"....."
"จะให้อภัยกูได้รึยัง ในเมื่อมึงรู้แล้วว่ากูไม่ได้โกหก เรื่องกูกับด้าย..."
ตึกตักตึกตัก ฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น สายตาคู่นั้นของพี่ป่าที
