ห้องทำงานของคุณหมอวัยกลางคนไม่เหมือนคุณหมอทั่วไปเนื่องจากเขาเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลที่นี่ ตลกไหมล่ะพ่อเป็นถึงหนึ่งในผู้บริหารโรงพยาบาล แต่ลูกดันเรียนวิศวะ
ภายในห้องไร้เสียงสองพ่อลูก มีแต่เสียงโทรทัศน์ที่ถ่ายทอดข่าวสดออกมาเป็นระยะ ๆ พ่อของเขาที่บอกว่าให้ขึ้นมาคุยก็เอาแต่นั่งทำงานไม่เห็นว่าจะพูดอะไรซักคำทั้งที่เข้ามานั่งตั้งนานสองนานแล้ว จนเป็นอาร์เจที่ทนไม่ไหว
“พ่อมีอะไรจะพูดกับผม ?”
“...” พออาร์เจเปิดปาก คนที่นั่งอ่านผลติดตามอาการคนไข้ที่ตัวเองผ่าตัดก็ปิดแฟ้มแล้วเงยหน้ามองลูกชาย “คุณจำเนียนนี่ญาติฝ่ายไหนของลูก พ่อไม่เห็นจำได้ว่ามีญาติชื่อนี้”
“ไม่ใช่ญาติเรา”
“แต่ลูกใช้สิทธิ์ญาติบุคลากรกับเธอ ?” ดวงตาคมกริบมองมา อาร์เจก็เงียบ “เธอเป็นใครล่ะ หรือเป็นญาติไอ้มาร์ช”
“เปล่า...” อาร์เจกระสับกระส่ายจนอีกฝ่ายจับสังเกตได้ เหมือนกับไม่อยากจะพูด แต่พอโดนสายตาไล่ต้อนเขาก็ถอนหายใจแล้วพูดสั้น ๆ ใ
