@ภายในห้องทำงานของเหมันต์
หลังจากที่ลูกน้องของเหมันต์ยกโต๊ะทำงานของฉันเข้ามาไว้ในห้องทำงานของเหมันต์เรียบร้อยแล้ว เหมันต์เขาก็นั่งทำงานของตัวเอง ส่วนฉันก็นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเองเฉยๆ นั่งแบบไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่มีงานให้ฉันทำเลย ฉันนั่งแบบนี้มาประมาณ2ชั่วโมงกว่าแล้ว โดยที่ไม่ได้พูดคุยกันกับเหมันต์ ซึ่งมันก็ปกตินั่นแหละที่เราจะไม่คุยกัน
“เหมันต์ ให้หมวยเข้ามาอยู่แบบนี้ แล้วงานหมวยล่ะ ถ้ามีคนเอาเอกสารมา...”
“ก็อยู่แบบนี้ ไม่ชอบรึไง อยากทำงานว่างั้น ?” เหมันต์เงยหน้าขึ้นมาถาม
“แต่หมวยต้องทำงานไม่ใช่หรอ” ฉันถามกลับด้วยความสงสัย
“นั่งให้กูมองหน้าแบบนี้ ไม่ชอบรึไง”
หมายความว่าไงกัน เขาพูดอะไรแปลกๆที่ทำให้หัวใจดวงน้อยๆของฉันมันเต้นรัวอีกแล้วนะ
“ลุกขึ้นมานั่งตรงนี้สิ” เหมันต์ทำท่าตบที่หน้าตักแกร่งของตัวเองสามสี่ที
“ถ้าหมวยไปนั่งตรงนั้น มันจะไม่เกะกะเหมันต์แย่หรอ หมวยนั่งตรงนี้แหละดี
