ฉันเดินร้องไห้ออกมาจากตัวบ้าน และไม่ได้ฟังต่อว่าเหมันต์จะตอบว่าอะไร เพราะคำถามที่เขาถามมันชัดเจนที่สุดแล้ว
“ถ้าผมทำตามที่คุณบอก ผมจะได้บ้านกับบริษัทคืนจริงๆใช่มั้ย คุณเอาอะไรมายืนยัน”
คำตอบของเขามันชัดเจนที่สุดจริงๆ ว่าเขาจะเลือกอะไร ฉันไม่มีค่ามากขนาดที่เขาต้องเก็บฉันเอาไว้หรอก เพราะความรักที่เขามีให้ฉันมันหมดไปตั้งนานแล้ว
ฉันควรจะทำยังไงดี ถ้ากลับมาที่บ้าน เหมันต์จะต้องจับตัวฉันให้ใครก็ไม่รู้แน่ๆ ฉันควรจะใช้จังหวะที่ไปตลาดตอนนี้หนีดีมั้ย
ฉันยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้ม และทำตัวให้เป็นปกติที่สุด ก่อนที่จะเดินไปหาลูกน้องของเหมันต์ที่กำลังยืนรอที่รถเพื่อที่จะพาฉันไปซื้อของที่ตลาด
@ตลาด
“ไม่ต้องตามหมวยไปก็ได้ หมวยไม่อยากตกเป็นเป้าสายตา” ฉันบอกลูกน้องของเหมันต์ที่ทำท่าจะเดินตามฉัน
“ไม่ได้ครับ นายสั่งไว้ว่าให้ตามคุณหมวยห้ามให้คาดสายตา”
“แค่เดินตลาดเอง ไม่มีอะไรหรอก หมวยไปแปปเดียว
