“ทำไมต้องทำเหมือนว่ากำลังหลบหน้าหมวยด้วย”
เหมันต์ยืนนิ่ง สิ่งที่ได้เป็นคำตอบคือความเงียบจากเขา มันคืออะไรกันล่ะ ทำไมต้องเงียบไปแบบนี้
“เดี๋ยวสิ เหมันต์”
ฉันร้องห้ามเมื่อเขากำลังจะเปิดประตูเข้าไปในห้อง เขาทำเหมือนว่าไม่มีฉันยืนอยู่ตรงนี้เลย แม้แต่หน้าเขาก็ไม่มอง ฉันทำอะไรที่ไม่ถูกใจเขางั้นหรอ
“กูบอกว่ากูง่วง มึงจะอะไรหนักหนาวะ ห๊ะ!!” เหมันต์ตวาดใส่หน้าฉันเสียงดัง
หมั่บ!
“อร้าย!! หะ เหมันต์”
ฉันหวีดร้องออกมาเสียงหลงเมื่อจู่ๆเหมันต์ก็ฉุดกระชากฉันเข้าไปในห้อง พร้อมกับเหวี่ยงฉันลงเตียงแรงๆ
“จะ จะทำอะไร” ตัวฉันสั่นเทาทันทีเมื่อเห็นท่าทางของเหมันต์ตอนนี้ เขาค่อยๆบรรจงปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดๆ อย่างใจเย็น
ฉันค่อยๆกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อรับรู้สิ่งที่เหมันต์กำลังจะทำ ฉันยังไม่พร้อม เราห่างเรื่องอย่างว่ามาเกือบจะสองอาทิตย์แล้ว มันทำให้ฉันรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ
“อยากโดนเอาไม่ใช่รึไง ถึ
