“ฟืน...” หนามเตยหันไปเรียกฟืนเสียงหวาน ขยับหัวไหล่ชนไหล่กว้างเบาๆ เพื่อสะกิด มองด้วยสายตาออดอ้อน ก่อนจะหยิบปูตัวโตไปวางตรงหน้าคนที่ตัวเองเรียก
เธอแกะปูไม่เป็นแต่ฟืนแกะเป็นและก็โคตรเก่ง ฝีมือแกะปูของฟืนเทียบชั้นมืออาชีพ สามารถแกะใส่กล่องขายได้เลย
“อยากกินปูอะ แกะให้หน่อย”
ฟืนไม่ตอบ ถอนหายใจออกมาเบาๆ มองมาที่เธอด้วยสายตารำคาญก่อนจะหยิบเอาปูตัวโตที่เธอเพิ่งหยิบใส่จานไปวางให้ตรงหน้าขึ้นแกะอย่างชำนาญ
หนามเตยยิ้มตาหยี นั่งรอไม่นานเนื้อปูขาวๆชิ้นแรกก็ถูกวางบนจานเรียบร้อยและเธอก็ตักมันขึ้นทานอย่างเอร็ดอร่อย
“อร่อยอะ เนื้อแน่นมากเลย หวานมากด้วย” กินไปพูดไป เผลอแป๊บเดียวปูตัวโตก็เหลือแค่ขา
“เอาอีกตัวนะ” หนามเตยยิ้มอ้อน ยื่นมือไปหยิบปูอีกตัวมาวางบนจานแทนตัวเก่าที่เพิ่งหมดไป
ฟืนหันไปมองด้วยสายตาติดรำคาญ ถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะหยิบปูตัวโตที่เพิ่งถูกนำมาวางบนจานขึ้นแกะ ผ่านไปไม่ถึงห้านาทีปูตัว
