หนามเตยกลับมาที่บ้านตัวเองตอนบ่ายสองโมงครึ่ง เมื่อเดินเข้ามาในบ้านก็เจอน้องชายกำลังนั่งทานข้าวอยู่คนเดียวที่โต๊ะอาหาร ดูจากปลายผมที่เปียกลู่ก็คงจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จ น่าจะเพิ่งตื่นนอน จะว่าไปเธอก็ช่างเป็นพี่สาวที่ไม่ได้เรื่องเอาซะเลยปล่อยให้น้องชายนั่งทานข้าวคนเดียว
“เพิ่งตื่นเหรอ?”
“อือ เมื่อคืนไม่ได้นอนเพิ่งมาหลับเอาตอนถึงบ้าน”
“เดี๋ยวนี้เที่ยวบ่อย?”
“ก็รุ่นพี่มันนัดเลี้ยงสายไง ไม่ไปได้เหรอ?”
“ที่ทองหล่ออะนะ สถาปัตย์เลี้ยงน้องหรูเนอะ” หนามเลิกคิ้วมองด้วยสายตารู้ทัน หมอกหนาวนิ่ง ต่อให้เลิกลั่กแต่อย่าคิดว่าจะจนมุม
“อือ ก็มีธรรมดาบ้างหรูบ้างปะปนกันไป แต่เมื่อคืนเป็นคิวพี่บัณฑิตที่จบไปหลายปีแล้วอะ ก็เลยพอมีตังค์พาไปเลี้ยงหรูหน่อย” หมอกหนาวตอบหน้าซื่อไม่ได้กดดันว่ากำลังถูกจี้จับผิด “แล้วพี่หนามอะไปไหนมา?”
“ไปกินข้าวบ้านฟืนน่ะ”
“ทำไมพี่หนามจะต้องไปกินข้าวบ้านคนอื่นด้วย บ้านเราไม่มีข้าวกิ
