“ไปไหนมาวะไอ้คาร์มิล มึงนี่หายตลอด”
วันนี้เป็นวันที่ทางคณะ ให้พวกปี3มาแนะแนวตามโรงเรียนมัธยมปลาย ซึ่งเขาก็มากับเพื่อนไปงั้นแหละเพราะพูดไม่เก่ง
“สูบบุหรี่”
ตอบเพื่อนด้วยใบหน้าเรียบเฉย และเขาก็เป็นแบบนี้มาตลอด เพื่อนๆในกลุ่มจะรู้ดี
“คาร์มิล พีเจย์ พวกนายมาช่วยยกลำโพงหน่อย”
ตอนนี้พวกเขาแนะแนวเสร็จแล้ว กำลังขนของเตรียมกลับมหาลัย เอมิเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มจึงเดินมาเรียก
“เออ ไปเดี๋ยวนี้”
พี่เจย์เป็นคนตอบรับ ส่วนคาร์มิลเดินตามไปเงียบๆ และช่วยกันขนของกลับขึ้นรถเตรียมกลับมหาลัย
“อยู่เฉยๆเหงื่อออกเต็มเลย เดี๋ยวเช็ดให้”
เอมิหยิบทิชชู่ขึ้นมาซับเหงื่อให้คาร์มิลเบาๆ และก็เป็นแบบนี้มาตลอด ที่เธอดูแลเพื่อนคนนี้เป็นอย่างดี
“ซับให้ฉันบ้างเถอะเอมิ แสบตาไปหมดแล้วเนี่ย”
พีเจย์เหงื่อออกเยอะกว่าคาร์มิลอีก แต่เอมิก็ยังไม่คิดจะเช็ดให้ เอาแต่เช็ดให้คาร์มินจนพีเจย์หมั่นไส้
“นี่ทิชชู่มีมือก็เช็ดเ
