เกมลวงรักวิศวะเพลย์บอย

“กูเอาคนนั้น” สายตาคมเฉี่ยวจับจ้องไปยังเป้าหมาย เธอเป็นรุ่นน้องปี1 ที่กำลังรวมเชียร์อยู่หน้าลานเกียร์ของคณะวิศวะ “ไอ้เชี้ยรามิลน้องโคตรสวยสัส” แทนคุณมองตามสายตาของรามิลไป ก็เห็นสาวน้อยร่างบางหน้าตาสะสวย ดวงตากลมโตใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวออร่าราวกับกินหลอดไฟเข้าไปก็มิปาน “มึงเอาคนไหน” รามิลล็อคเป้าได้แล้ว เหลือเพียงแทนคุณ ที่ยังตัดสินใจไม่ได้ “กูเอาน้องคนที่นั่งติดกันนั่นแหละสวยดี” แทนคุณเลือกสาวสวยตาโต ที่สวยไม่แพ้กับคนที่รามิลเลือกซักเท่าไหร่ “ดีล/ดีล” เมื่อทั้งสองตกลงกันได้ เกมจีบรุ่นน้องก็เริ่มขึ้น สวัสดีครับ ผมชื่อรามิล ทศวรรษ อนันตโชติเตโชกุล คณะวิศวกรรมศาสตร์สาขาเครื่องกลปี3 ลูกชายคนเล็กของท่านเจ้าสัว ภูมินทร์ กับคุณหญิงอัญชัน อนันตโชติเตโชกุล ผมมีพี่ชาย1คนคือเฮีย มาคิน อิทธิวิวัฒน์ อนันตโชติเตโชกุล ที่บ้านเปิดบริษัทส่งออกไวน์และผลไม้อบแห้ง ผมมีเพื่อน3คน นั่นก็คือ แทนคุณ สายฟ้า และบีเอ็ม “ มึงไม่เอาด้วยจริงเหรอวะไอ้สายฟ้า ไอ้บีเอ็ม” รามิลหันไปถามเพื่อนรักนักล่าอย่างสายฟ้ากับบีเอ็ม “ไม่อะ ขี้เกียจจีบ ไปผับเหมือนเดิมก็ดีอยู่แล้ว” สายฟ้าตอบ แต่ก็ยังมองรุ่นน้องที่กำลังทำกิจกรรมที่หน้าลานเกียร์ “กูก็ไม่เอาด้วย ไม่ชอบเล่นกับความรู้สึกคน” บีเอ็มก็ไม่เอาด้วย จึงมีแค่เขากับแทนคุณเท่านั้นที่จะเล่นเกม ใครได้ฟันก่อนก็ได้นาฬิกาเรือนหรูของอีกฝ่ายไป พวกเขาเป็นหนุ่มฮอตของคณะวิศวะ แต่ด้วยความที่เป็นเพลย์บอยจึงยังไม่มีแฟน และยังเยสาวไม่ซ้ำหน้า จนได้ฉายา มหาเทพเพลย์บอย ที่ว่าด้วยหน้าตาอันหล่อเหลา และความสามารถที่โดดเด่น สาวๆเรียงคิวกันเข้าหาไม่เว้นวัน “น้องคนสวยสองคนยืนขึ้นหน่อยครับ” เสียงรุ่นพี่ปี2ที่ยืนพาน้องๆทำกิจกรรมพูดขึ้น พร้อมชี้มาที่เธอกับเพื่อน “หนูเหรอคะ” เธอชี้นิ้วมาที่ตัวเองอย่างไม่แน่ใจ “ใช่ครับทั้งสองคนเลย ลุกขึ้นยืนและแนะนำตัวเองครับ หนุ่มๆเรียกร้องกันเยอะ” “วุ้ว!!/วุ้ว!!โคตรสวยอะ” แค่เพียงเธอกับเพื่อนอีกคนยืนขึ้น เสียงแซวจากเพื่อนๆปี1ก็ดังขึ้นจนทั้งสองทำตัวไม่ถูก “สวัสดีค่ะ ชื่อโยเกิร์ต ธัญพิชชา นรารักษ์ดิษกุล” เสียงหวานเอ่ยแนะนำตัว ท่ามกลางเสียงร้องแซวอื้ออึง เพราะเธอมีรูปร่างหน้าตาที่สวยโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์มาก “สวัสดีค่ะ ชื่อไอเดีย ภัทรธิชา นันธกรเดโชวงค์ค่ะ” “วุ้ว!!!/วุ้ว!!!สวย” พอสิ้นเสียงแนะนำตัว เสียงแซวอื้ออึงก็ดังขึ้นอีก “ออกมาด้านหน้าหน่อยครับ พี่ๆมีกิจกรรมให้น้องเล่น” พวกพี่ๆจะแกล้งอะไรพวกฉันอีกนะ เมื่อวานก็ทีนึงละ ฉันกับไอเดียเดินออกไปตามที่พี่บอก ท่ามกลางสายตาของคนตั้งมากมาย จับจ้องมาที่พวกเราสองคน มือเล็กตอนนี้เปียกชุ่มจนฉันรู้สึกได้ “เอาละครับ มีใครอาสามาร่วมเล่นเกมกับน้องโยเกิร์ตและก็น้องไอเดียไหมครับ ขออาสา2คน” พี่ๆตะโกนหาคนร่วมเล่นเกม “มี” เสียงทุ้มดังขึ้นที่อีกฝั่งของลานเกียร์ นั่นไม่ใช่เสียงรุ่นน้องปี1 แต่ว่าเป็นเสียงของรุ่นพี่ปี3 ที่นั่งดูน้องๆรวมอยู่ซักพักแล้ว “เชิญรุ่นพี่เลยครับผม ขอ2คนนะครับ” ฉันกับไอเดียทำตัวไม่ถูกกว่าเดิมซะอีก “กรี๊ด!!!พี่รามิล พี่แทนคุณ อร๊าย!!!/กรี๊ด!!!วาสนาเธอแท้สาว” เสียงกรี๊ดดังไปทั่วลานเกียร์ ถามพวกฉันซักคำรึเปล่าว่าอยากเล่นเกมกับพี่เขามั้ย “เอาละครับพี่รามิลกับพี่แทนคุณเลือกได้เลยว่าอยากคู่กับน้องคนสวยคนไหน” พี่คนชื่อรามิลเดินมายืนที่ข้างฉัน ส่วนพี่แทนคุณเดินไปยืนข้างๆไอเดีย เขาสูงซะจนฉันต้องแหงนหน้าขึ้นไปมอง แต่ก็ต้องรีบหันกลับมาที่เดิม เมื่อตาคู่คมคู่นั้นกำลังจ้องมาที่ฉันอยู่เช่นกัน คนบ้าอะไรหล่อเป็นบ้า แต่หล่อแบบอันตรายนะ “เดี๋ยวเราจะให้พี่ปี3กับน้องปี1ทั้ง2คู่ เล่นเกมจ้องตานะครับ ถ้าใครกระพริบตาก่อนถือว่าแพ้ และให้ผู้ชนะทำโทษอะไรก็ได้1อย่าง ทั้ง2คู่หันหน้าเข้าหากันครับ รอฟังสัญญาณแล้วค่อยเริ่ม” นี่มันเกมบ้าอะไรของรุ่นพี่นะ ให้จ้องหน้ากับคนหล่อขนาดนี้ โยเกิร์ตจะรอดมั้ยเนี่ยแม่จ๋า พรึบ!!! “ว้าย!!พี่ทำอะไรเนี่ย” ฉันร้องขึ้นเสียงหลง เมื่อท่อนแขนแกร่งของพี่รามิลช้อนอุ้มฉันขึ้น จนตอนนี้หน้าฉันกับหน้าเขาเสมอกันแล้ว “ก็น้องตัวเล็ก เราจะจ้องตากันได้ยังไง” เขาตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ จ้องหน้าสวยไม่วางตา “กรี๊ด!!!พี่รามิล อร๊ายฉันเขินแทน/กรี๊ด!!!” เสียงร้องแซวอื้ออึงก็ดังไม่หยุด ส่วนไอเดียก็ไม่ต่างกัน พี่รามิลอุ้มฉันขึ้นจนตัวเราแนบชิดกัน “1 2 3” ปรี๊ด!!! หลังเสียงสัญญาณนกหวีด ต่างคนก็ต่างจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร เขาจ้องที่หน้าสวยของโยเกิร์ตไม่วางตา เธอช่างสวยน่ากินสมชื่อจริงๆ เมื่อโดนสายตาพิฆาตของรามิล เธอแทบหายใจไม่ออก ยิ่งตอนนี้หน้าทั้งสองใกล้กันมาก ใกล้จนลมหายใจทั้งคู่เป่ารดกันและกัน ก่อนที่จะเป็นเธอที่ต้องพ่ายแพ้ไป “ฮึ น้องแพ้พี่แล้ว” ปากหยักได้รูปหัวเราะเบาๆในลำคอ ยิ่งในยามที่ปากสวยคลี่ยิ้ม ยิ่งดูมีเสน่ห์จนเธอเผลอจ้องอยู่นาน ก่อนจะได้สติแล้วรีบบอกให้เขาวางลง “แพ้แล้วก็วางหนูลงซักทีสิคะ ” รามิลยอมวางคนตัวเล็กลง แต่ก็ยังจ้องหน้าสวยไม่ยอมหยุด “ให้พี่ทำโทษอะไรดีครับ” น้ำเสียงออดอ้อนที่เขาถาม ทำเอาเธอถึงกับหน้าร้อนผ่าว แก้มแดงระเรื่อเป็นลูกมะเขือเทศสุก “ละ แล้วแต่พี่สิคะ” ตอบเขาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ทำคนที่กำลังโปรยเสน่ห์ให้เธอลุ่มหลงพอใจไม่น้อย “น้องพูดแล้วนะ” บอกคนตัวเล็กพร้อมยิ้มร้ายที่มุมปาก “ค่ะ” โยเกิร์ตอบรับเขา เพราะอยากกลับเข้าไปนั่งแล้ว “เอามือถือน้องมาสิ” รามิลขอมือถือคนตัวเล็กอย่างหน้าตาเฉย ทำเอาคนตัวเล็กมองหน้าหล่อตาใสแป๋ว อย่างสงสัย “พี่จะเอามือถือหนูไปทำไมคะ” ถามคนตรงหน้าด้วยความสงสัย “ก็ตอนนี้พี่ยังคิดไม่ออกว่าพี่จะทำโทษอะไรไว้พี่คิดออกแล้วพี่ทักหา” เขาพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงดูจริงจัง จนเธอนี่อยากจะห๊ะดังๆ แต่ก็จำใจปลดล็อคมือถือแล้วส่งให้เขา มือเรียวยาวรับไปพร้อมกับควักมือถือเครื่องหรูตัวเองออกมา แสกนคิวอาร์แล้วส่งคืนให้เธอ เขายกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนที่เขากับเพื่อนจะเดินออกไป และสองสาวก็กลับเข้าไปนั่งที่เดิม “เชี้ยพวกมึง2ตัวโคตรร้ายเลยหวะ” สายฟ้าได้แต่ส่ายหัวให้กับความเจ้าเล่ห์ของเพื่อน “ใครจะไปรู้วะ บางทีน้องเขาอาจจะหมายตากูอยู่ก็ได้ หล่อขนาดนี้ใครไม่ชอบก็บ้าแล้ว” รามิลตอบเพื่อนอย่างไม่ใส่ใจ ไหวไหล่แล้วนั่งลงที่เดิม มองดูโยเกิร์ตที่เอาแต่พยายามหลบหน้าเขา “ฮึ หลบไปเถอะ ยังไงก็หนีไม่พ้นหรอก” เขาพูดกับเพื่อนเบาๆอย่างขบขัน หลังรวมเชียร์ “โยเกิร์ต ไอเดีย พวกแกยังหายใจอยู่ไหม” หลังรวมเชียร์ลลินก็โพล่งขึ้นอย่างดัง ถามฉันกับไอเดียร์อย่างตื่นเต้น “เวอร์ละลลิน ทำไมต้องขนาดนั้นห๊ะ” ฉันถามลลินเสียงดังพร้อมกรอกตามองบน รู้หรอกว่าเพื่อนหมายถึงอะไร ก็คงจะไม่พ้นรุ่นพี่ปี3สองคนนั้นหรอก “ก็จะอะไรซะอีกพวกแก แกไม่รู้รึไงพี่รามิลกับพี่แทนคุณ คือตัวท็อปของมหาลัยนี้เชียวนะ ไหนจะพี่สายฟ้ากับพี่บีเอ็มนั่นอีก” ลลินพูดให้เราสองคนฟังอย่างตื่นเต้น “ไอ้หล่อมันก็หล่อนะลลิน แต่ฉันว่าพวกเขาดูน่ากลัวไปหน่อยอะ” ไอเดียก็คิดแบบเดียวกับฉัน “ใช่ สายตาพวกรุ่นพี่ดูแพรวพราวจะตาย” คิดไปถึงตอนที่เราสบตากัน ฉันยังขนลุกไม่หาย ในแววตาของพี่รามิล ราวกับว่ามีอะไรที่มันน่าดึงดูด จนทำให้เราละสายตาจากเขาไม่ได้ อยากมองหน้าหล่อนั้นนานๆ เพราะทุกสิ่งอย่างบนใบหน้าเขา มันถูกสร้างให้สมดุลย์กันราวกับพวกเขาเป็นลูกรักพระเจ้าอย่างนั้นแหละ “เฮ้อ!!!พวกแกมันตาไม่ถึงของดี” ลลินทำหน้าเซ็งใส่ฉันกับไอเดีย ฉันได้แต่ส่ายหัว เพื่อนคนนี้ช่างบ้าผู้หล่อซะเหลือเกิน