เมื่อวันไนท์มันเริ่มน่าเบื่อสำหรับเพลย์บอยอย่างพวกเขา เกมจีบรุ่นน้องเพื่อหวังฟัxจึงเริ่มขึ้น แต่ทว่านี่มันกลับเป็นจุดเปลี่ยน เป็นเขาเองต่างหากที่ตกหลุมรักรุ่นน้องคนสวยที่มีชื่อว่าโยเกิร์ต รุ่นน้องปี1คณะวิศวะกรรมศาสตร์สาขาคอมพิวเตอร์ ความสวยและน่ารักของสาวน้อย ทำเอาเพลย์บอยอย่างเขาเผลอชอบเธอโดยไม่รู้ตัว และเป็นเขาเองที่ไม่ยอมจบเกมนี้ เรื่องราวความรักของทั้งคู่เริ่มต้นไม่สวยนัก และจะจบแบบไหนเรามาลุ้นไปพร้อมๆกัน

ทั้งที่คนที่เขาต้องแต่งงานด้วย คือพี่สาวของเธอแท้ๆ แต่ในคืนก่อนวันแต่งงาน พี่สาวของเธอดันเอายานอนหลับให้เธอกิน แล้วแอบหนีไป อัญชันรู้สึกตัวตื่น ตอนช่างแต่งหน้ามาเคาะประตู เธองัวเงียตื่นมาก็ไม่เห็นพี่สาวแล้ว อัญชันตกใจวิ่งหน้าตั้งไปตามหาพี่สาว แต่ก็ไม่เจอพี่สาวหนีไปแล้ว พร้อมกับหน้าที่อันหนักอึ้งที่เธอต้องรับแทน

ฟาเดล คณะบริหารปี3 สาวมั่นบ้านรวยตัวแรงบริหาร สวยมั่นทันสมัย เปเปอร์ รูปหล่อ พ่อรวย กรวยใหญ่ นิสัยกะล่อนขี้เล่น ขี้เอา และที่สำคัญถูกใจนางเอกตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่ติดที่นางเอกมีแฟนแล้ว พระเอกเลยอกหักตั้งแค่ยังไม่เริ่ม

เมื่อพี่หมอบูม นายแพทย์ ธนัญชกร ธิติพลไพรศาล คือคนที่เธอเคยแอบชอบเมื่อ6ปีก่อน หมอของขวัญ เมื่อ6ปีก่อนเธอเป็นเพียงเด็กสาวเริ่มโต แอบรักพี่ชายข้างบ้าน แต่ฝันของหญิงสาวต้องดับลง เมื่อวันเกิดพี่บูม เธอตั้งใจเอากล่องของขวัญมาให้เขาแท้ๆ แต่กลับถูกเพื่อนสาวพี่บูมกลั่นแกล้ง จนทำให้พี่บูมเข้าใจผิด และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้เธอหายไป6ปี และวันนี้เธอกลับมาอีกครั้งน้องของขวัญ แพทย์หญิง ภัทราภรณ์ ฐิติภัณกุล

เมื่อเธอกลับมาพบเขาอีกครั้ง พี่เอตั้นวิศวะปี3 หัวใจเธอก็กระตุกวูบขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งที่เธอเก็บเขาไว้ในส่วนลึกของหัวใจแล้วแท้ๆ พอวันนึงที่ต้องกลับมาเจอกันอีกครั้ง ดูเหมือนว่าหัวใจของเธอ มันหน่วง ไม่รู้เพราะยังรักหรือเพราะ แผลที่หายมานานโดนขยี้อีกครั้ง

บางทีเจ้ากรรมนายเวรก็มาในรูปแบบของพี่รหัส เมื่อเธอต้องเข้ามาเป็นสายรหัสของเขา ที่มีฉายาว่าเสือยิ้มยาก พี่ลีโอ ธนันปภัค ลูกชายของเจ้าของเหมืองแร่ทองคำทางภาคเหนือ หนุ่มหล่อมาดนิ่งเจ้าของความสูงกว่า187ซม.จากคณะวิศวะปี2 และเธอรุ่นน้องปี1 ที่จับฉลากได้มาเป็นน้องรหัสของเขา จูน ธารมิกา เจ้าของความสูงเพียง165ซม. ปากแซ่บเป็นลูกสาวคนเล็กของไร่ชาของทางภาคเหนือ เมื่อรุ่นพี่รหัสก็ปากร้าย และน้องรหัสก็ปากแซ่บ บอกเลยงานนี้ไม่มีใครยอมใคร ขิงก็ราข่าก็แรง

ปกป้อง ปรัชญาภัค เพลย์บอยหนุ่มหล่อแห่งคณะวิศวะโยธาปี 4 ผู้ไม่เคยศรัทธาในความรักอีกต่อไป... หลังถูก “แพรพิรัณ” หญิงสาวที่เขารักหมดใจ ปฏิเสธเขาอย่างเย็นชาในวันวาน แต่โชคชะตากลับพลิกผัน... วันนี้ แพรพิรัณ ไม่เหลืออะไรอีกต่อไป จากคุณหนูผู้สูงศักดิ์ ต้องกลายเป็นแค่เด็กเสิร์ฟในผับ ไร้ศักดิ์ศรี ไร้อำนาจ และที่สำคัญ..ไม่มีแม้แต่สิทธิ์จะเงยหน้ามองเขาอีก เมื่อโชคชะตาพาทั้งคู่หวนกลับมาพบกัน ปกป้องไม่ต้องการคำอธิบายใดๆ เขาต้องการเพียงแค่... “การเอาคืน” เขาจะทำให้เธอเจ็บ ให้เธอรู้สึกเหมือนที่เขาเคยทรมานจนแทบไม่เหลือหัวใจ แต่ยิ่งใกล้... ยิ่งชิด ไฟแค้นกลับกลายเป็นไฟรักที่ร้อนแรงเกินควบคุม และความลับที่แพรพิรัณเก็บซ่อนไว้ ก็พร้อมจะเปลี่ยนทุกอย่างที่เขาเคยเชื่อ เมื่ออดีตอันแสนเจ็บปวด กลายเป็นบททดสอบของหัวใจ พวกเขาจะเลือกให้อภัย... หรือปล่อยให้ไฟแค้นเผาผลาญทั้งสองดวงใจจนมอดไหม้ไปพร้อมกัน

สายธาร!! วิศวะเครื่องกลปี3 รูปหล่อพ่อรวย เป็นที่หมายปองของบรรดาสาวๆ ขึ้นชื่อเรื่องความโหด ปลายฝน!!สาวน้อยวิศวะปี1 คือคนที่จะเข้ามาเปลี่ยนชีวิตของเขา จากพี่ว๊ากสุดโหด จะกลายเป็นไอ้โบ้รึเปล่าน๊า.. "เสียงดังอะไรกันครับ รุ่นพี่พูดอยู่พวกคุณไม่ได้ยินรึไง!!" เสียงเฮดว๊ากตะโกนขึ้นเสียงดังทั่วลานเกียร์

“คุณคะเดี๋ยวก่อน” ร่างบางใบหน้าสวยหวาน รีบวิ่งตามเขามาจากด้านในผับ จนมาถึงลานจอดรถที่ปลอดคน จึงตะโกนเรียกเขาไว้ “เรียกผมเหรอ” เขาหันกลับไป และถามเธอด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ถ้าจำไม่ผิดเขาไม่เคยรู้จักเธอ “ใช่ค่ะฉันเรียกคุณ” เธอหยุดเดินด้วยท่าทีเหนื่อยหอบ เมื่อเพื่อนรักอย่างทิชาชี้เป้าว่าคือเขา (ภูภูมิ)เธอจึงรีบลุกจากโต๊ะแล้ววิ่งตามมาอย่างเร็ว แต่ก็เกือบจะไม่ทันเมื่อเขาแค่เดิน แต่ช่วงจังหวะการก้าวนั้นยาวมาก “เรียกผมทำไม เราเคยรู้จักกันเหรอ” ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำพับครึ่งแขน กางเกงผ้าสแล็คสีดำ สวมนาฬิกาเรือนหรู ความสูง187เซ็นติเมตร ยืนเอามือล้วงกระเป๋า คิ้วหนาขมวดมุ่น เมื่อได้รับคำยืนยันว่าคนที่เธอเรียกคือเขา “คือ ฉะฉัน อยากเป็นเด็กเลี้ยงของคุณ ฉันได้เงินคุณ คุณได้ร่างกายฉัน วินๆทั้งสองฝ่าย” เธอรีบตอบเขาแบบตะกุกตะกัก แม้จะดื่มย้อมใจมาแล้วหลายแก้ว แต่พอได้เจอใบหน้าหล่อเหลาราวเทพเจ้าปั่นแต่ง สายตาคมดุ คิ้วหนาดกดำเรียงกันสวย จมูกโด่งเป็นสันคมคาย ถ้าใช้หั่นผักคงขาดวิ่น ก็ทำเอาใจดวงน้อย ที่เธอรวบรวมความกล้ามาเกือบ3ชั่วโมงเต้นตึกตักไม่เป็นท่า มือเล็กทั้งสองข้างเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ กำชายกระโปรงตัวเองไว้แน่น สบตาคมดุที่มองเธอด้วยใบหน้าเรียบเฉย “อยากเป็นเด็กเลี้ยงของผมเหรอ” เขามองดูเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ร่างบางในชุดสุดเซ็กซี่เย้ายวน กระโปรงสั้นจู้ดหน้าอกอวบตูมกระแทกตา แต่ดูแล้วคงยังไม่ถึง20 ใบหน้าสวยรูปไข่ดวงตากลมโตอย่างไทยแท้ ดูรวมๆแล้วเธอก็สวยมากทีเดียว แต่เขาไม่เคยซื้อกิน เพราะผู้หญิงส่วนมาก ก็เต็มใจขึ้นเตียงกับเขา “ค่ะ ฉันอยากเป็นเด็กเลี้ยงของคุณ ในระยะเวลาที่เราตกลงกัน ฉันจะไม่ยุ่งกับคนอื่น ฉันจะนอนกับคุณแค่คนเดียว” เธอมองหน้าเขาอย่างมีความหวัง เพราะเพื่อนเขาชี้เป้าว่าผู้ชายกลุ่มนี้รวยมาก และเธอก็เลือกเขา สาเหตุเพราะอะไรไม่รู้ แต่ที่รู้คือเธอต้องการเงินไปรักษาแม่ “เสียใจผมไม่ซื้อกิน อายุก็ยังน้อยกลับไปเรียนเถอะ มาเร่ขายแบบนี้เป็นเด็กใจแตกรึไง” ดูๆแล้วเธอน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับน้องสาวของเขา คงจะเป็นพวกเด็กใจแตกหาเงินเที่ยว ไม่ก็ซื้อของแบรนด์เนมไปอวดเพื่อน พูดจบเขาก็หันหลังให้เธอ และเปิดประตูขึ้นรถและขับออกไป ภูภูมิ หรืออนันต์ธวัช อิทธิวิวัฒนกุล นักศึกษามหาวิทยาลัยเอสเมอร์ ปี4 คณะวิศวะกรรมศาสตร์ ลูกชายคนโตของ ท่านภาคภูมิและคุณหญิงพัชชา อิทธิวิวัฒนกุล เจ้าของกิจการอาหารและเครื่องดื่ม ที่ส่งขายทั่วประเทศไทย และมีน้องสาวอีก1คน คือพริ้มพลอย ธัญวรินทร์ อิทธวิวัฒนกุล “อ๊ะ คุณ คุณ ฉันยังบริสุทธิ์นะ เฮ้อ!!!” เขาไม่ฟังเสียงที่เธอพูด ขับรถออกไปจากผับอย่างเร็ว ไม่สนใจเลยว่าเธอจะคิดยังไง เธอรีบมองซ้ายแลขวา ดูว่ามีใครได้ยินที่เธอพูดไหม เมื่อไม่มีใคร เธอก็เดินเหนื่อยหน่ายอย่างคนหมดแรงกลับเข้าไปด้านใน “ไงแกคุณภูภูมิเขาสนใจแกป่ะ” ทิชาถามเกลที่เดินหน้าเศร้ากลับมา แต่ดูจากอาการของเกลก็พอจะรู้แหละว่าไม่ “นอกจากเขาจะไม่สนแล้ว เขายังหาว่าฉันเป็นเด็กใจแตกอีก เฮ้ย!!หน้าตาก็ดี ปากเสียชะมัด” เกลบ่นอุบกับเพื่อนอย่างท้อใจ เพราะไม่รู้เธอจะหาเงินจากไหนตั้ง6แสนไปจ่ายค่าผ่าตัดแม่ “ใจเย็นๆนะแก หรือจะลองถามอีกคน ที่ชื่อปกป้องอะ” ฉันไม่ได้ตอบอะไรทิชา แค่โดนผู้ชายคนนั้นหาว่าเป็นเด็กใจแตก ก็ทำเอาฉันหน้าชาไปหมด “ค่อยว่ากันเถอะ กลับกันดีกว่า” เกล หรือเกวลิน นิธิธรากร สาวนักเรียนมัธยมปลายปีที่6 หลังจากที่แม่ของเธอป่วยด้วยโรคมะเร็งลำไส้มานาน แต่เมื่อไม่กี่วันมานี้อาการทรุดหนัก จนแม่ของเธอวูบในขณะที่กำลังขายข้าวแกงอยู่ จนลูกน้องในร้านต้องโทรเรียกรถพยาบาล และโทรไปแจ้งข่าวกับเธอที่กำลังเรียนอยู่ จนเธอต้องรีบลาครูแล้วมาดูแม่ของเธอที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งของรัฐ

ตัวแรงวิศวะ ล่ารักยัยมาเฟีย บทนำ "กรี๊ด!!กรี๊ด!!กรี๊ด!!" เสียงร้องเชียร์ดังลั่นไปทั่วท้องสนาม ในขณะที่ทีมฟุตบอลของคณะวิศวกรรมศาสตร์ กำลังดวนแข้งกันอย่างเชือดเฉือน กับทีมจากคณะบริหาร หากแต่เสียงร้องเชียร์ไม่ได้มาจากการ ลุ้นผลฟุตบอลเสียทีเดียว ฉัตรฐิติวัฒน์ ธนาภัทรวรโชติ (ฉัด-ทิ-ติ-วัด ทะ-นา-พัด-วอ-ระ-โชด)[พี่ไดจิ ]วิศวะกรรมศาสตร์ปี4 หน้าตาหล่อเหลาราวเทพบุตร ความสูงราวๆ 185 ซม กำลังนำทีมจากคณะวิศวกรรมศาสตร์ ดวลแข้งกันอย่างดุเดือดกับคณะบริหาร ท่ามกลางเสียงเชียร์อื้ออึงจากสาวๆทั้งในและต่างคณะ ที่หลงใหลในความหล่อและแสนจะเพอร์เฟคของกลุ่มพวกเขา ซึ่งมีกัปตันทีมคือพี่ไดจิ และกลุ่มเพื่อนรักอย่างสายธาร ซันเดย์ ภูภูมิ และปกป้อง จึงไม่แปลกที่จะมีเสียงเชียร์ที่ดังคับสนาม

เมื่อเธอคือสิ่งต้องห้าม เพียงเพราะเธอเป็นน้องสาวเพื่อนรัก เขาจึงไม่อยากแตะต้อง แต่เธอดันชอบพี่ปกป้องเพื่อนสนิทของพี่ชาย ทำทุกอย่างเพื่อให้เขาสนใจ แต่มันกลับเป็นเรื่องยาก เมื่อเขาบอกว่าไม่ชอบเด็ก แต่ใครมันจะไปยอม ตามจีบพี่วิศวะปี4ไปเลยสิคะ

บทนำ “ฮึก ฮึก ฮึก ไอ้หมาบ้าโจเซฟ ฮึก ฮึก ฮึก” อลิชาร้องไห้สะอึกสะอื้น เมื่อยืนมองสภาพตัวเองที่หน้ากระจก บนเรือนร่างขาวโพลนของเธอ บัดนี้เต็มไปด้วยรอยกัด และรอยดูดเต็มเนื้อเต็มตัวไปหมด คนที่เธอคิดว่าเขาจะช่วยเธอให้หลุดพ้นจากเงื้อมมือหมาแก่อย่างวินเซนต์ เจ้าพ่อมาเฟียอายุเกือบ60ปี แต่อยากได้เธอไปบำเรอกาม เพื่อรักษาบริษัทของพ่อ จากวินเซนต์ จนเธอต้องทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชแก่น่าขยะแขยงอย่างวินเซนต์ โดยการเข้ามาอาศัยบารมีของมาเฟียอีกกลุ่มอย่างโจเซฟ คาร์เนอร์เกรเบรียน ผู้นำมาเฟียคนใหม่ของกลุ่ม ที่พึ่งได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้นำคนใหม่ เมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา หลังจากที่แฟรงค์เฟิร์ต คาร์เนอร์เกรเบรียนวางมือจากวงการ

สาวน้อยวัยใส ต้องเข้ามาเรียนในกรุงเทพ ตกหลุมรักเพื่อนพี่ เข้าอย่างจัง เธอจะพิชิตใจเพื่อนพี่ได้สำเร็จหรือไม่ แล้วความรักของเธอจะเป็นอย่างไรมารอติดตามชม และเอาใจช่วยน้องน้ำข้าวไปด้วยกันนะคะ ไม่นานเกินรอค่ะ อิอิ

นอ.เป็นเด็กเฉิ่มที่แอบชอบพอ.มาหลายปี แต่ด้วยความที่นอ.แต่งตัวเฉิ่มเชย พอ.เลยไม่เคยเหลียวมอง ซ้ำยังมีแต่รำคาญ และชอบพูดจาไม่ดีกับนอ.ตลอดเวลา และด้วยความที่เธอเป็นคนเฉิ่มเชย แม้แต่เพื่อนในห้องก็ยังกลั่นแกล้ง จนวันหนึ่งนอ.ทนไม่ไหว ลุกขึ้นมาสลัดคราบสาวเฉิ่ม ออกไปจนหมดสิ้น พอนอ.กลายเป็นสาวแซ่บ อิพี่ก็ดิ้นใหญ่เลยทีนี้

"ฟิลิกซ์ ผู้หญิงคนนี้จริงจังเหรอ" "แค่ขำๆ เอาตัวใช้หนี้ ใช้หนี้หมดเดี๋ยวก็ไป" "งั้นก็แบ่งกันสนุกได้ดิวะ แม่งโคตรสวยหุ่นโคตรน่าเอา แค่เห็นกูก็แข็งแล้ว" "ไม่ได้!! กูไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร" "มึงหวง?" "เปล่า" "ถ้าเปล่า ก็แบ่ง" "มึงอยากกินลูกปืน?"

"จูเนียร์ทำไมดื้อจังวะ อย่าให้เฮียต้องหมดความอดทนนะ " "โธ่เฮียอย่าโกรธหนูเลยน๊า น๊าๆๆๆๆ ดีกัน ดีกันนะคะ หนูขอโทษ หนูผิดไปแล้ว" "ทีหลังยังจะกล้าทำอีกใหม" "ไม่แล้วคร้าบบบ เชื่อฟังเฮียคนเดียวเลย" ฟ้อดดดด ฟ้อดดดด