“พี่มาเตือน ว่าอย่ายุ่งกับเพื่อนพี่จะดีกว่า”
เอมิพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง มองหน้าณัชชาอย่างไม่สบอารมณ์ ยิ่งเห็นสาวน้อยใกล้ๆ เธอทั้งสวยและน่ารัก ก็กลัวว่าคาร์มิลจะเผลอชอบ
เธอต้องรีบกันเด็กนี่ออกห่างคาร์มิล
“ทำไมละคะ”
รู้ว่าคนตรงหน้าไม่อยากให้ยุ่ง แต่แค่อยากรู้เหตุผลว่าทำไม
“ก็ไม่ทำไม แต่เพื่อนพี่ไม่ชอบน้องหรอก อย่ามายุ่งกับเพื่อนพี่ให้เสียเวลาจะดีกว่า”
คนตรงหน้ายังยืนยันคำเดิม
“เพื่อนพี่ไม่ชอบหนู หรือพี่หวงไว้กินเองคะ ถ้าเป็นแบบนั้น เขาเรียกว่าเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อนะคะ ถ้าเรื่องที่พี่จะพูดกับหนูมีแค่นี้ หนูขอตัวนะคะจะไปเข้าห้องน้ำ”
พูดจบณัชชาก็เดินออกไป ปล่อยให้เอมิมองตามอย่างเจ็บใจ กำหมัดแน่นเพราะเด็กนี่ไม่ได้หัวอ่อนอย่างที่เธอคิด
“อ้าวเป็นอะไรหน้าบึ้งมาเชียว”
พีเจย์ละสายตาจากมือถือ มองเอมิที่เดินหน้าบึงมา ก็อดไม่ได้ที่จะถาม
“เปล่า อากาศร้อนเลยหงุดหงิด”
ตอบพี่เจย์แต่มองดูคาร
