1อาทิตย์ต่อมาที่ประเทศไทย
“พ่อคะแม่คะ ทุกคน ฮือ ฮือ”
ร่างบางยืนร้องไห้ที่สนามบิน เมื่อพึ่งบินกลับมาถึงที่ประเทศไทย แต่ก็ต้องน้ำตาไหลอีกครั้ง เมื่อพอลงเครื่องมา ก็เห็นทุกคนมารอรับกันพร้อมหน้า
“โยเกิร์ต!!/โยเกิร์ต”
ทั้งพ่อแม่และเพื่อนๆ ต่างก็ผลัดเปลี่ยนกันเข้ามากอด และแสดงความดีใจกับการกลับมาเดินได้อีกครั้งของเธอ
“แม่ดีใจที่สุด ขอบใจนะรามิล/พ่อขอบใจนะรามิล โธ่โยเกิร์ตลูกพ่อ ”
“ดีใจด้วยนะแก จะได้กลับไปเรียนแล้ว”
ทุกคนต่างแสดงความยินดี ที่เธอกลับมาเดินได้อีกครั้ง มันคือความดีใจอย่างบอกไม่ถูก
“ กลับบ้านกันเถอะ ทุกคนด้วยนะวันนี้แม่จะเลี้ยงต้อนรับโยเกิร์ต ฉลองที่กลับมาเดินได้อีกครั้ง และต้อนรับกลับบ้านเรา”
ผู้เป็นแม่รีบบอกทุกคนด้วยความดีใจ
“ ทุกคนตามมาที่บ้านนะคะ ”
คนตัวเล็กบอกทุกคนอย่างดีใจ ตอนนี้เธอเดินได้แข็งแรงแล้ว และสามารถเดินไกลๆได้แล้วด้วย
“ ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะแก ”
คาร์
