11 เดี๋ยวเราก็ต้องทำกันบ่อยๆ

1324 คำ

“ให้หนูใส่ชุดไหนคะ” เธอยืนรอเขาเอาชุดมาให้ “นี่ไงพี่เตรียมให้แล้ว” เสื้อยืดตัวโคร่งส่งมาตรงหน้าเธอ พร้อมกับตัวเขาที่เดินสวนเข้าไปอาบน้ำ “เสื้อช้างรึเปล่าเนี่ย ทำไมมันตัวใหญ่แบบนี้” ลองสวมดูแล้วมันยาวจนเกือบถึงหัวเข่า แต่ก็ใส่สบายดี แต่งตัวเสร็จก็ออกไปนั่งที่โซฟา พออยู่ในห้องเขาแล้วมันวาบหวิวแบบบอกไม่ถูก “อ้าว ทำไมไม่นอน ออกมานั่งนี่ทำไม” รามิลพันผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียว โชว์กล้ามท้องเป็นลอนสวยที่มีน้ำเกาะอยู่เป็นเม็ดๆ “หนูนอนโซฟาดีกว่าคะ พี่นอนในห้องเลย” ตอนนี้เหมือนว่าเธอจะเริ่มสร่างบ้างแล้ว กลัวเขาทำอะไรด้วยแหละ เลยไม่อยากเข้าไปนอนในห้องกับเขา “กลัวเหรอ” “อืม” ตอบเขากลับแบบไม่คิด “มานี่เลย” มือเล็กถูกเขาดึงให้ลุกขึ้น พร้อมกับดึงให้ตามไปในห้อง ก่อนจะผลักเธอลงเตียงเบาๆ “พี่รามิลจะทำอะไรคะ” โยเกิร์ตถามเขาด้วยใจที่เต้นระส่ำ มองหน้าเขาที่กำลังจ้องเธอราวจะกลืนกิน “เสื้อตัวใหญ่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม