“กินข้าวอิ่มหนูกลับเลยนะคะ”
กินข้าวไปก็บอกคนตัวโตไปด้วย
“ไม่เอา เผื่อไข้ขึ้นใครจะดูแลหนูละครับ”
เขาพูดอย่างไม่ยอม
“แต่/ไม่มีแต่ กินยาแล้วนอนพักอยู่นี่แหละ”
บอกเธอแกมบังคับ
“ก็ได้ค่ะ”
ตอบเขาเสียงเบาแต่ก็แอบยิ้ม อย่างน้อยเขาก็ยังอยากให้เธออยู่ กินข้าวและกินยาเสร็จแล้ว
ทั้งสองก็มานั่งเล่นดูทีวีที่โซฟา ก่อนที่หัวเล็กจะเอนซบลงที่ไหล่ของเขา โยเกิร์ตหลับไปแล้ว คงด้วยเพราะฤทธิ์ยา เขาค่อยๆอุ้มเธอกลับเข้าไปในห้องนอน วางลงอย่างเบามือแล้วห่มผ้าให้ ตามด้วยตัวเขาเองก็นอนลงข้างๆแล้วสวมกอดเธอเบาๆ
ในตอนเย็น
เธอตื่นมาอีกครั้งในอ้อมกอดเขา มันทำให้เธอรู้สึกดีไม่น้อย ได้มองหน้าหล่อในยามตื่นนอน
และใด้หลับและตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดเขา
“อืม ตื่นแล้วเหรอ”
เขาถามเธออย่างงัวเงีย พลางขยี้ตาตัวเองเบาๆ
“ค่ะ ค่ำแล้วไปส่งหนูหน่อย”
ตอนนี้เธอดีขึ้นมาก ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดซักเท่าไหร่ คงด้วยเพราะยาที่กินเข้าไปเมื
