“ไปนานอะ ว่าจะไปตามอยู่แล้วเชียว”
ไอเดียที่เริ่มตึง เริ่มพูดเสียงดังขึ้น
“คนเยอะนะสิ”
บอกเพื่อนพร้อมมองดูนาฬิกาอีกครั้ง ตอนนี้4ทุ่มตรงแล้ว
พรึบ!!!
“กรี๊ด!!!/กรี๊ด!!!”
เดินกลับมานั่งได้ไม่นาน อยู่ๆไฟในผับก็ดับ ตามด้วยเสียงกรี๊ดของบรรดาผู้หญิงที่ร้องเหมือนตกใจ แต่กลับมีแสงสว่างหนึ่งที่ประกายขึ้นมาจากชั้น3
ร่างหนาคุ้นตากำลังถือเค้กก้อนโตที่จุดเทียนเลข19 กำลังก้าวลงมาช้าๆ และพี่โอนิกซ์เจ้าของผับ ก็ทำหน้าที่ถือดอกไม้ช่อโตเดินตามมาติดๆ ก่อนจะมาหยุดตรงหน้าเธอแล้วยิ้มกว้าง
“กรี๊ด/กรี๊ด”
เพื่อนๆต่างกรี๊ดกันใหญ่ เขินอายแทนโยเกิร์ตที่ถูกทำเซอร์ไพรส์ใหญ่
“ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทู
แฮปปี้เบิร์ธเดย์แฮปปี้เบิร์ธเดย์ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู”
“เย้/เย้”
พี่รามิลและเพื่อนๆยืนล้อมกันเป็นวง ร้องเพลงอวยพรวันเกิดให้กับโยเกิร์ต ทำเอาคนที่พึ่งร้องไห้เสร็จไปเมื่อครู่ ยิ้มจนตาหยีเพราะโดนเซ
