บทที่4.เสือก![ความต้องการทางเพศที่แปลก]
908 คำ
หลังจากที่เขาเดินออกไป ตัวเล็กก็แน่นิ่งแต่ยังคงรับคำสั่งเนื่องจากจำเป็นต้องตกอยู่ใต้อำนาจ
ทั้งอยากจะถามเรื่องราวเกี่ยวกับคลิปวิดีโอของแม่ที่กระทำผิดนั้นได้ถูกลบไปแล้วหรือยัง
บ้านเล็ก
"แม่เห็นสายตาอีคุณหญิงไหม" เชอเอมพูดกับแม่ "ทำเชิดหน้าชูคอ สายตาจิกกัดตลอด"
"ฉันก็เบื่อขี้หน้ามันเหมือนกัน ไม่รู้เมื่อไหร่มันจะไปตายๆ ไปซะ ทำอะไรก็ลำบาก"
"แม่ต้องออเซาะพูดกับคุณลุงให้แต่งตั้งแม่เทียบเท่ากับอีเมียหลวงให้ได้นะ"
"ฉันก็เร่งทำอยู่นี่ไงล่ะ คอยฟังคำสั่งคอยปลอบใจ ดูแลสุขภาพ น่าเบื่อชะมัด"
ทั้งคู่นั่งอยู่กลางห้องโถงโดยไม่สนใจว่าใครจะมาได้ยินคำด่าทอที่ออกจากปาก
สักพักชีเปียก็ถือขาดผลไม้พร้อมน้ำเปล่ายกมาวาง เสียงเล็กพูด "เราได้มาอยู่บ้านหลังใหญ่โตแค่นี้ก็เพียงพอแล้วนี่คะ ไม่เห็นจะต้องทำเรื่องไม่ดีเลย"
"ทำเรื่องไม่ดีหมายความว่าไง" แม่ถาม
"เรื่องที่คุณแม่แอบไปยุ่งเกี่ยวกับเงินคลังสินค้าไม้ที่ส่งไปต่างประเทศ"
"ใครบอกแกเรื่องนี้?!"
"พี่ชัยค่ะ คนดูแลคลังสินค้า"
"แกยังไม่เลิกไปยุ่งกับคนชั้นต่ำแบบนั้นอีกเหรอ"
"เขาเป็นคนหมู่บ้านเดียวกับเรา สนิทกันเหมือนญาติ ทำไมคุณแม่พูดจาแบบนั้นคะ"
"ฉันเบื่อจะฟังแกเทศนา ถ้าใส่ชุดสีขาว นึกว่าแม่ชีออกบวช เทศนาอยู่ได้น่ารำคาญ! หน้าที่ของแกคือดูแลบ้านดูแลฉันกับพี่สาว เรื่องอื่นอย่าสาระแน"
สองแม่ลูกเดินขึ้นไปพูดคุยต่อในห้องนอน ปล่อยให้ชีเปียนั่งอ้างว้างเหมือนเช่นเคย
หลังจากดูนาฬิกาก็พบว่าใกล้ถึงเวลานัดหมายจึงรีบขึ้นห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนชุดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย
บ้านใหญ่
"น่าแปลกที่วันนี้แกไม่ไปไหน" แม่ทักลูกชาย "ปกติไม่ค่อยเห็นอยู่ติดบ้านสักเท่าไหร่"
"ช่วงนี้เพื่อนผมไม่ค่อยว่าง ก็เลยเหงาๆ"
"แล้วเพื่อนของแกไปไหนกันล่ะ"
"นัดกันไปเที่ยวต่างประเทศแต่ผมเบื่อแล้ว หาอะไรสนุกๆ ทำดีกว่า"
"แทบไม่ต้องตรวจDNA เลยนะ นิสัยแกท่าทางจองหอง ดวงตาเจ้าเล่ห์เหมือนพ่อไม่มีผิดเพี้ยน"
"แม่โกรธพ่อก็อย่าพาลมาโกรธผมด้วยสิ ฮ่าๆ"
คุณหญิงใหญ่หรือผู้เป็นแม่ รูปร่างหน้าตาอย่างงดงามเป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่มีสง่าราศี เพราะฐานะทางบ้านเป็นตระกูลร่ำรวยเก่าแก่สืบทอดมาจากข้าหลวงในพระราชวัง
จึงมีความเย่อหยิ่งยโสโอหังแถมร้ายเงียบ
ส่วนลูกชายได้นิสัยและรูปร่างหน้าตาถอดแบบออกมาจากผู้เป็นพ่อเปี๊ยบ อีกทั้งนิสัยที่กินไม่เลือก
มักผัวผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า เปย์หนักแบบจัดเต็ม
ห้องครัว
"มาทำอะไรเวลานี้" นวล เรียกว่าเป็นคู่ปรับก็ว่าได้ เดินเข้ามาถามชีเปีย "บ้านตัวเองไม่มีอยู่หรือไง"
"ล้างจานที่บ้านเล็กเสร็จแล้วเหรอ ถึงเสนอหน้ามาบ้านหลังใหญ่ คุณหญิงสั่งเอาไว้ว่าให้เธอดูแลเป็นแม่บ้านสำหรับบ้านหลังเล็ก"
"ฉันรู้หน้าที่ดีไม่ต้องมาสอน! อีกอย่างถึงเธอเป็นลูกคุณนายรอง แต่ก็ไม่ต่างจากคนรับใช้ โดนจิกหัวด่าทุกวัน แถมต้องทำงานอยู่ก้นครัว"
"เธอกับฉันเราไม่เหมือนกัน"
"จะไม่เหมือนได้ยังไง"
"ก็ฉันไม่ได้ขี้เสือก"
"อี...!!"
ขณะที่นวลจะชี้หน้าด่า หัวหน้าแม่บ้านก็เข้ามาพร้อมกับจัดแจงงานพรุ่งนี้ให้
ชีเปียถือโอกาสนี้ หยิบขวดน้ำผึ้งพร้อมขนมปังขึ้นไปยังห้องของ ไฟท์ ตามที่เขาบอกสั่ง
ก๊อก! ก๊อก!
แกร๊ก
"ขนมปังกับน้ำผึ้งมาแล้วค่ะ" ชีเปียวางที่โต๊ะ หยิบขนมปังหนานุ่มขึ้นมา แล้วปาดน้ำผึ้งทาจนทั่วบริเวณ
กลิ่นหอมฟุ้งกระจาย เพราะเป็นน้ำผึ้งแท้
"เธอกินสิ" ไฟท์พูดเสียงเรียบ
"หนูคิดว่าพี่อยากกินเสียอีก"
"ฉันอยากให้เธอชิมต่างหาก"
"ให้หนูชิมขนมปังทาน้ำผึ้งเนี่ยนะคะ? ปกติตอนเช้าหนูก็กินขนมปังทาแยมอยู่แล้ว"
"หมายถึงให้ชิมน้ำผึ้งไม่ได้ให้ชิมขนมปัง"
ชายหนุ่มลุกจากเตียง ถอดเสื้อคลุมออก
สาวน้อยรีบเบี่ยงหน้าหนีเมื่อเขาไม่สวมใส่เสื้อผ้า
หมับ
ไม่รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร แต่ขวดน้ำผึ้งถูกคว้าเอาไป
สักพักเสียงคำสั่งก็บอกกล่าว "คุกเข่า แล้วใช้ลิ้นเลียน้ำผึ้งตรงนี้ให้เกลี้ยง วิธีชิมรสชาติแบบใหม่"
"พี่บ้าไปแล้วหรือไง!"
"ตอนนี้ฉันกำลังสนุก อย่าให้เสียอารมณ์สิ"
"คนโรคจิต"
"สำนึกบุญคุณกันสักนิด"
"หนูจะเชื่อได้ยังไงว่าพี่ลบคลิปของแม่แล้ว"
"หลังจากอย่างเสร็จสิ้น ฉันจะให้ดูหลักฐานแล้วให้เธอเป็นคนลบเอง ที่สำคัญฉันไม่ได้ก็อบสำรองเอาไว้แน่นอน สำหรับฉันมันก็แค่เรื่องไร้สาระ เงินที่แม่เธอกอบโกยไปก็ไม่ได้มากอะไร"
ชีเปียถอนหายใจ แม้สายตาจะเหลือบเห็นว่าน้ำผึ้งสีเหลืองอ่อนกำลังเคลือบท่อนลำที่แข็งตั้งผงาด
ไม่รู้ต้องทนกับความต้องการทางเพศที่แปลกประหลาดนี้จนถึงเมื่อไหร่
"ต้องให้กดหัวไหม..ฉันชอบแบบลึกๆ"
- ผู้เขียน
