บทที่6.สนามอารมณ์[ตบกลางผับ]
920 คำ
หลายวันผ่านไป
คุณหญิงใหญ่มีหน้าที่ออกงานสังคม งานประมูลเครื่องเพชรและดูแลอุตสาหกรรมส่งออกประจำครอบครัวจึงไม่ค่อยอยู่บ้าน
เช่นเดียวกับคุณท่านหรือเจ้าของบ้านซึ่งเป็นสามีก็มักจะออกงานเพียงคู่กัน แม้พักหลังจะมีภรรยาลองเดินตามจนกลายเป็นเรื่องซุบซิบนินทาในแวดวงสังคมไฮโซ
"แม่ไปออกงานกับคุณลุงอีกแล้วใช่ไหม" เชอเอมถามน้องสาว "กลับเมื่อไหร่"
"คุณแม่บอกว่าคงจะค้างที่โรงแรมดาวน์ทาวน์อาจจะกลับพรุ่งนี้ตอนค่ำค่ะ"
"แปลว่าคืนนี้ฉันก็ไปเที่ยวได้น่ะสิ"
"ถึงจะเป็นวันหยุดยาวของมหาวิทยาลัย แต่พี่ก็ควรอ่านหนังสือบ้างนะคะ เกรดเฉลี่ยแต่ละเทอมสอบผ่านแบบรอดหวุดหวิดเลย"
"น้ำหน้าอย่างแก อย่าสะเออะมาสอนฉัน! ใครจะเรียนเก่งเหมือนแกล่ะ สงสัยต้มหนังสือแล้วแดกแทนน้ำหรือเปล่าก็ไม่รู้"
พี่สาวจิกสายตาไม่พอใจ ก่อนจะออกคำสั่งให้น้องสาวจัดแจงชุดเสื้อผ้าพร้อมแต่งหน้าทำผมให้
นอกจากมีฝีมือทำอาหาร ชีเปียยังรักสวยรักงามมักหาความรู้จาก YouTube เป็นประจำ
"เกาะอกสีแดงตัวโปรดของพี่นะคะ"
"รู้ใจแบบนี้ก็ดี ฉันขี้เกียจด่า"
"แล้ววันนี้พี่จะกลับบ้านดึกไหมคะ"
"ก็คงจะเที่ยงคืนตีหนึ่งร้านปิดนั่นแหละ"
"ถ้าอย่างนั้นหนูขอตัวนอนก่อนนะคะ"
"รักสุขภาพเหลือเกินนะนอนไม่เกินห้าทุ่ม ดื่มน้ำวันละแปดแก้ว กินอาหารครบห้าหมู่ ชิ!"
"พี่ก็หัดรักตัวเองบ้างนะคะอายุจะได้ยาว"
เชอเอมหันขวับ อย่างไม่พอใจ แต่โทรศัพท์ก็เด้งแจ้งเตือนปรากฏว่าเป็นกลุ่มเพื่อนในกรุ๊ป
หลังจากนัดแนะก็ส่งโลเคชันมาให้
"นี่ชีเปีย" พี่สาวเรียก
"ว่ายังไงคะ"
"คืนนี้แกต้องไปเที่ยวกับฉัน"
"หนูไม่ชอบไปสถานที่แบบโคจร อากาศก็แย่ มลพิษก็เยอะ ผู้คนพลุกพล่านเสี่ยงต่อการติดเชื้อไวรัสแบคทีเรียเป็นอย่างมาก"
"โว้ยยยย! นี่ชีวิตแกจะต้องอยู่ในกฎเกณฑ์ทฤษฎีบ้าบอนี้ไปตลอดชาติเลยหรือไง ถ้าแกขัดคำสั่ง ฉันจะฟ้องคุณแม่"
เพราะไม่อยากมีปัญหาทำให้ชีเปียไม่สามารถออกความคิดเห็นหรือโต้แย้ง
ทำได้แค่รีบกลับเข้าห้องตัวเองเพื่อหาชุดเสื้อผ้าที่เหมาะกับสถานที่
ผับ O0O
"ตายจริง หอบน้องมาด้วย" แอน เพื่อนคนสนิทเชอเอมพูด "แล้วแต่งตัวแบบ.."
"มันมีชุดสวยๆ ใส่ที่ไหน แค่เสื้อยืดกระโปรงยีนส์สั้น ก็ดีถมเถไป ตอนแรกจะใส่เดรสยาว ร้อนจะตาย"
"เธอก็แบ่งเสื้อผ้าให้น้องด้วยสิ"
"นี่ ฉันกับมันต่างกันราวกับสวรรค์นรก จะมีทุกอย่างเหมือนกันไม่ได้ แม่เคยบอกไว้"
"แล้วแกพาน้องมาทำไม"
"เอามาเป็นคนรับใช้"
ขณะที่พูดคุยกัน เพื่อนอีกคนก็เดินเข้ามา
ปรากฏว่าเป็น พริ้ง สาวสวยดาวมหาลัย
"น่าเบื่อชะมัด" มาถึงพริ้งก็ฟัดเหวี่ยง
"เป็นอะไร" เชอเอมถาม
"พ่อนะสิ วุ่นวายอยู่ได้ พาไปดูตัวรอบที่ร้อย!"
"ดวงคนจะมีผัวอะนะ ฮ่าๆ"
"ฉันไม่ตลกนะ หงุดหงิดฉิบหาย"
มีทษฤดีหนึ่งกล่าวว่า คนประเภทเดียวกัน โลกมักจะเหวี่ยงให้มาพอเจอกัน ก็คงเหมือนกับแก๊งนี้ ที่มีนิสัยเย่อหยิ่งแถมอารมณ์ร้าย
โดยเฉพาะ พริ้ง ลูกนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ ตระกูลร่ำรวยมีอำนาจมากมาย ที่สำคัญ ก็ไม่ชอบหน้าชีเปียตั้งแต่แรกเห็นด้วยซ้ำ
"รู้แล้วว่าจะทำอะไรแก้เซ็ง" พริ้งพูด ทั้งจ้องเขม็งไปยังชีเปียที่นั่งเงียบ รอยยิ้มร้ายกระตุกมุมปาก
เพียะ!
'อักกกก'
แรงตบสะเตือน เมื่อฝ่ามือของพริ้งฟาดเข้าแก้มชีเปียอย่างเต็มแรง
ขณะที่พี่สาวอย่างเชอเอมเอาแต่หัวเราะเยาะชอบใจ พร้อมกระดกดื่มค็อกเทลไปด้วย
"เอาอีก" แอนสมทบ "ยังนิ่งอยู่เลย"
"เพิ่งทำเล็บมาใหม่อะ กลัวพัง" พริ้งตอบ
"ขนาดกลัวเล็บพัง ตบจนหน้าหัน"
"งั้นลองอีกที"
เพียะ!
ครั้งนี้แรงตบหนักจนเลือดชีเปียซิบมุมปาก ทั้งสามสาวหัวเราะชอบใจกัน ราวกับเป็นเรื่องสนุก
เพราะสถานที่เป็นผับที่พ่อของพริ้งคุม ใครก็ไม่กล้าเข้ามายุ่งกับโต๊ะข้างเวทีมุมVIP.โซฟาสีเทาหรูหรา
ชีเปีย กลายเป็นสนามอารมณ์ให้พริ้งรังแกปล่อยความรู้สึกอึดอัด ที่โดนครอบครัวกดดันหนัก
ชั่วโมงต่อมา
"เช็ดแรงๆ!!" พริ้งด่า
พริ้งทำเหล้าหกแต่ก็ไม่เรียกพนักงาน ใช้ให้ชีเปียทำทุกอย่าง และ ตอนนี้เชอเอมก็ออกไปกับผู้ชายพร้อมแอนยังไม่กลับมา
ปล่อยน้อยสาวให้โดนกระทำอย่างไม่สนใจไยดี เสื้อผ้าถูกกระชากจนยับเยิน
"บอกว่าใช้เช็ดแรงๆ หูหนวกหรือไง!"
"หนูเช็ดจนแห้งแล้วนะคะพี่พริ้ง"
"แกกล้าเถียงฉันเหรอ อีเด็กอวดดี"
"แล้วพี่จะให้หนูทำยังไง ฮึกกก"
"งั้นตบซ้ำให้รู้จักที่ต่ำที่สูงอีกสักรอบแล้วกัน"
หมับ
ทันทีที่เงื้อมมือจะฟาดเข้าแก้มชีเปีย ก็มีใครบางคนมาจับรั้งเอาไว้ เมื่อแหงนหน้าปะทะปรากฏว่าเป็น ไฟท์
.
.
"ไม่เจอกันนานเลยนะครับน้องพริ้ง นี่เล่นอะไรกันอยู่เหรอ..ท่าทางน่าสนุกจัง พี่ขอเล่นด้วยคนสิ"
- ผู้เขียน
