หลายวันผ่านไป
โรงงานร้าง
เพียะ!
ตุบ!
ผวะ!
ใช้เวลาไม่นาน ไม่เกินกว่าอำนาจที่มี ไฟท์จับตัวผู้กระทำผิดมาได้ ลากมาให้ลูกน้องทุบตี โดยที่เขานั่งจิบไวน์บนเก้าอี้เดี่ยว ซึ่งมีชีเปียนั่งคุกเข่าอยู่เบื้องล่าง มือหนาข้างหนึ่งของเขาจับหัวศีรษะเพื่อให้ตัวเล็กมองดูการกระทำรุนแรงนี้
"ถ้าเธออ่อนแอ จะกลายเป็นเหยื่อเสียเอง" ไฟท์ พูดเสียงเรียบ "เข้าใจไหม"
"แต่พี่คงไม่ทำให้เธอตายหรอกใช่ไหมคะ"
"ไม่แน่ใจ"
"พี่ไฟท์! ยะ อย่าถึงขั้นฆ่าแกงกันเลย"
"ความอิจฉาริษยาของผู้หญิงนี่ น่ากลัวชะมัด"
"หนูขอร้องนะคะ อย่าฆ่าให้ตายเลย"
"ก็ได้ แต่ฉันยังสนุก ขอชมบทลงโทษนี้ให้หนำใจ แล้วจะปล่อยมันไปตามที่เธอร้องขอ"
เสียงทุบตีดังก้อง กฎหมายอาจทำอะไม่ได้แต่คนมีอำนาจย่อมเป็นฝ่ายควบคุมทุกอย่าง ผู้สั่งการโดนลงโทษจนสาสมใจ จากนั้นก็ลากร่างที่โชกเลือดไปโยนทิ้งภายในรั้วบริเวณบ้าน
บ้านเล็ก
"จริงหรือคะ?! ไม่ใช่มั้ง" เชอเอมพูดกับ
