11.30 น.
เจ้าเอยตื่นลืมตามาพร้อมกับความปวดหนึบบนศีรษะ ตามมาด้วยเนื้อตัวที่ร้าวไปทั่วทั้งร่างกาย เธอปรับสายตาให้ชินกับแสงสว่างที่สาดส่องเข้ามา เพราะผ้าม่านกันแสงที่เคยถูกปิดเอาไว้ตลอด ตอนนี้มันถูกเปิดออก ราวกับจะปลุกหญิงสาวที่จมอยู่ในห้วงนิทราให้ลุกขึ้นมา ตอนนี้เธอได้สติเต็มร้อยสิ่งแรกที่ทำคือพยุงร่างกายตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง กวาดมองไปรอบๆ ก็พบว่าเธอนั้นยังอยู่ในห้องนอนของเขา...เรื่องเมื่อคืนไม่ใช่ความฝัน มันคือความจริงที่เจ้าเอยยินยอมและเผชิญหน้ากับมัน และในที่สุดวันนี้ก็คือวันใหม่สักที เจ้าเอยเฝ้ารอเวลานี้ ถึงได้ยอมทำในสิ่งที่ตนเองไม่จำเป็นต้องทำด้วยซ้ำ
แค่ออกไปจากขุมนรก ไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไรเธอก็ยอม
ขอแค่ให้เขาทำตามสัญญาที่บอกว่าจะปล่อยเธอออกไปและไม่เอาเรื่องใดๆ ทั้งตัวของเจ้าเอยเองและครอบครัว ถือว่าทุกอย่างสิ้นสุดกัน
ร่างอ่อนล้าพาตัวเองลงจากเตียงนอน เธอไม่เห็นเจ้าของห้อง หญิงสาวเดินอ
