“อย่ามายุ่ง ฉันทำเองได้!”
เจ้าเอยปัดป้องร่างกายแต่แรงของเธอนั้นมีน้อยกว่าอีกฝ่าย ดินแดนทำเป็นไม่ได้ยินคำปฏิเสธ เขาดึงคอเสื้อยืดลงมาเผยให้เห็นลำคอขาวและรอยดูดที่สร้างขึ้นจากเขา มีมากกว่าหนึ่งรอย ด้านในเสื้อใกล้กับเนินอกคู่สวยก็มีรอยตรงนั้นอีก ดินแดนแทบจำไม่ได้ว่าตนเองทำเอาไว้มากแค่ไหน เพราะตอนนั้นเขาแทบไม่มีสติ แต่ตอนนี้สติของชายหนุ่มมีเต็มร้อย ทำให้เขาพิจารณาว่ามีตรงไหนอีกบ้าง และภาพความทรงจำเมื่อคืนก็ฉายเข้ามาราวกับเทปม้วนเก่า
แววตาลุ่มลึกจ้องใบหน้าน่ารักที่แดงซ่าน ตรงแก้มขาวขึ้นริ้วสีชมพูชัดเจน ถึงคิ้วสองข้างของเจ้าเอยจะขมวดเป็นปม ทว่านัยน์ตาของเธอสั่นระริกเอาแต่หลุบมองผ้าปูที่นอน ดินแดนเหยียดยิ้มกับท่าทางของเธอ
“ยังไงก็ชอบฉันอยู่สินะ”
เจ้าเอยได้ยินแบบนั้นก็เงยหน้ามองเขาทันที สีหน้าของเธอฉายความงุนงงกับความมั่นใจของเขา
“เอาอะไรมามั่น”
“หึ ดูท่าทางก็รู้”
“เคยชอบ แต่ตอนนี้ไม่”
“.
