“กว่าจะออกมาได้ ทำห่าอะไรอยู่”
เสียงด่าทอดังลั่นของภูผา พ่อเลี้ยงเจ้าของไร่ส้มเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสนิทของตัวเองเพิ่งเดินออกมาจากห้องด้วยสภาพที่เหมือนจะเพิ่งตื่นนอนมาหมาดๆ
“มากันทำไมวะ”
“มึงนัดพวกกูมาคุยเรื่องคนร้ายที่ลอบยิง”
เป็นศิลาเจ้าของฟาร์มโคที่เอ่ยตอบกลับไป พร้อมร่างเล็กของ ‘นลิน’ ภรรยาคนสวยอดีตสัตวแพทย์ประจำฟาร์มยกมือไหว้ทักทายด้วยความเป็นมิตร
“กูลืม พวกมึงนั่งรอก่อน”
นำทัพรีบเข้าไปในห้องนอนของตัวเองโดยไวอีกครั้ง มองคนเป็นเมียที่นอนหลับสนิทอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา ใบหน้าหล่อค่อยๆ โน้มลงจูบที่หน้าผากมนแผ่วเบา
“อื้อ...อย่ากวน”
เสียงงัวเงียดังขึ้นเรียกรอยยิ้มจากพ่อเลี้ยงหนุ่มได้ไม่ใช่น้อย มือหนาค่อยๆ ประคองร่างเล็กขึ้นนั่งเพื่อปลุกเธอให้ตื่น
“ทิชา ไปอาบน้ำกัน”
“ทิชาง่วง”
“ค่อยกลับมานอนนะ เพื่อนพี่มาหาอยากคุยเรื่องคนร้ายที่มาลอบยิงเรา”
ทิชาลืมตาขึ้นทันทีหลังได้ยินแบบนั้น เธอก็
