ทิชาถูกพ่อเลี้ยงหนุ่มเจ้าของไร่พามาที่ห้องนอนของเขา จับร่างเล็กของเธอนั่งลงบนตักที่ปลายเตียงพร้อมโอบกอดอย่างแนบสนิทแล้วโน้มใบหล่อเกยลงบนไหล่บาง
“โกรธมากหรือเปล่า”
คนที่มีความผิดติดตัวถามขึ้นด้วยน้ำเสียงหวาน ริมฝีปากจูบเบาๆ ที่เรือนผมสวยของคนเป็นเมียซ้ำไปซ้ำมาเพื่อออดอ้อน จนคนตัวเล็กรีบเอี้ยวตัวหลบหนีสัมผัสจากเจ้าของหน้าตัก
“ทิชาจะกลับห้อง”
“พี่ขอโทษ”
คำสรรพนามที่แปรเปลี่ยนทำเอาใบหน้าสวยแดงระเรื่อขึ้นมา นำทัพรีบยกร่างบอบบางของคนรักให้หันตัวกลับมาหาพร้อมกดจูบที่เรียวปากของสาวเจ้าแผ่วเบา มือหนาที่โอบกอดค่อยๆ เลื่อนตัวแทรกเข้าไปใต้สาบเสื้อตัวบางก่อนจะปลดสายตะขอชั้นในที่กอบกุมความอวบอิ่มของทรวงอกแทบไม่มิด
“จะทำอะไรคะ”
ทิชาถามเสียงสั่นหลังถูกปลุกปั่นจากคนตรงหน้า เธองุนงงไปหมดเมื่ออยู่ดีๆ ส่วนบนของตัวเองก็เปลือยเปล่าโดยไม่ทันได้ตั้งตัว เสื้อยืดและบราเซียลูกไม้ถูกถอดออกไปกองที่พื้น ดวงต
