โอลิเวอร์ถอนหายใจแรงๆ ลูบคลึงเรียวนิ้วสวยทีละนิ้วไปมา สายตาทอประกายอ่อนโยนจ้องมองใบหน้างดงามที่น่าหลงใหลไม่ละสายตา เมื่อห้าปีก่อนอย่าว่าแต่นอนหนุนตักเธอแบบนี้เลย แค่จับมือหรือกอดเธอเขาก็ไม่เคยได้ทำ สิตาภารักษาระดับความใกล้ชิดแทบไม่ปล่อยให้เขาได้ใกล้ชิดมากเกินกว่าเดินหรือนั่งคุยธรรมดา มีครั้งเดียวตอนที่เธอป่วยเพราะอาหารเป็นพิษเขาถึงได้อุ้มเธอพามาหาหมอ ได้อยู่นอนเฝ้าข้างเตียงเธอหนึ่งวันเต็มๆ ได้แอบมองใบหน้างดงามตอนหลับใหล พอเธอหายก็ทำตัวเหินห่างเหมือนเดิม การคบหากันจึงไม่คืบหน้าไปไกลเท่าที่ควร เขาแทบไม่รู้จักตัวตนของเธอจนเกิดเรื่องขึ้นและได้รับรู้ว่าเธอไม่ได้จริงใจกับเขาเลย เธอคบเขาเพื่อใช้เป็นเครื่องมือเข้าชิดใกล้โรสิตาและทำร้ายเอริก ทว่า.. สองสามวันนี้ตั้งแต่ได้พบเธออีกครั้งสิตาภาเปลี่ยนไปมาก เปลี่ยนจนเขาเผลอคิดว่าเธอไม่ใช่คนเดิม จากการสัมผัสร่างกายเธอในตอนนั้นช่างต่างกับยามนี้ราวกับคนละคน
