“คุณลุงคุณป้ากับอลันหายไปไหน”
มิเชลโวยวายลั่นเมื่อลงมาจากบ้านต้นไม้แล้วไม่พบใคร หญิงสาวมองไปรอบๆ แต่ไม่มีแม้แต่เงาของผู้สูงวัยทั้งสองกับเด็กน้อยเลย เธอมัวแต่ทะเลาะกับโจนาธานไม่ได้ตามน้องเอื้อมาทันที ตอนนี้คนทั้งสามพากันไปอยู่ที่ไหนทำไมถึงไม่รอเธอ
ร่างสูงเดินลงบันไดมาด้วยท่าทีผ่อนคลาย ปรายตามองคนขี้โวยวายด้วยรอยยิ้มขบขัน เขาเดินไปใกล้เธอแล้วบอกว่า
“กลับไปกันหมดแล้ว เรือคงออกไปไกลแล้ว” เขายกนาฬิกาขึ้นดู ยิ้มกว้างขึ้นเมื่อเห็นใบหน้าซีดๆ ของเธอ
“ไม่ ไม่จริงหรอก อย่ามาหลอกกันเลย” มิเชลไม่เชื่อ
ร่างบางวิ่งไปยังท่าเรือทันที และต้องใจหายวาบเมื่อไม่พบเรือจอดอยู่ หญิงสาวหอบหายใจแรงทรุดตัวลงนั่งกับพื้นท่าเรืออย่างหมดแรง นานหลายนาทีกว่าร่างสูงของโจนาธานจะเดินมาหา เขาไม่ได้วิ่งตามเธอมาเพราะรู้ว่าเธอไม่มีปัญญาหนีไปไหน
“พวกเขาคงไม่กลับมาแล้ว ตอนนี้เรือคงไปถึงเกาะล้อมรักเรียบร้อยแล้ว” โจนาธานย่
