“ปล่อยได้แล้วค่ะ ฉันว่ายน้ำเป็นไม่จมหรอก”
วาสินีสะบัดมือออกจากการเกาะกุม ว่ายหนีคนตัวโตไปหาลูกชายที่โบกมือหยอยๆ เรียกอยู่ โอลิเวอร์รีบว่ายน้ำตามไป เขาตามเธอทันในตอนที่ว่ายมาถึงตัวลูกชาย
“เย๊ แม่สินีมาเล่นน้ำกะเอื้อแล้ว” ร่างน้อยโผเข้าหามารดา แกว่ายน้ำคล่องเพราะหัดว่ายมาตั้งแต่เล็กๆ
วาสินีรับร่างลูกชายไว้ “เล่นอีกสักพักก็ขึ้นนะลูก เดี๋ยวเอื้อจะเป็นหวัด” เธอบอกเจ้าตัวน้อย
“ครับแม่สินี” เด็กชายรับคำเสียงแจ้ว หันไปยิ้มให้พี่สาวที่อายุมากกว่าไม่กี่เดือน “จัสมิน แม่สินีของเค้าว่ายน้ำเก่งเหมือนนางเงือกเลยนะ”
“คุณพ่อของเค้าก็ว่ายน้ำเก่งเหมือนปลาฉลามย่ะ” จัสมินอวดบิดาคืนบ้าง อย่างไม่ยอมแพ้
“พ่อโอลิเวอร์ก็ว่ายน้ำเก่งเหมือน... เหมือนปลาโลมา” เด็กชายยกบิดาขึ้นสู้บ้าง แกว่ายน้ำมาเกาะคอผู้เป็นพ่อ “คุณพ่อ จัสมินขี้โม้”
คนถูกว่าขี้โม้ทำหน้ายุ่ง “เค้าขี้โม้ตรงไหน ตัวเองนั่นแหละชอบโม้ อาโอลิเวอร์ข
