"ตัวเปียกแบบนั้น ไปกอดน้อง น้องก็ต้องเปียกไปด้วยไหม"
เสียงประกาศิตที่ดังอยู่ใกล้ๆ ทำให้ผู้มาใหม่ ค่อยๆ คลายอ้อมกอดออกจากหญิงสาวอันเป็นที่รักด้วยความเสียดาย ความคิดถึงที่แน่นจนเต็มอก มันส่งผลให้เขาอยากกอดเธอไว้ กอดให้นานเท่านาน นานที่สุดเท่าที่จะนานได้
"พ่อว่าเข้าบ้านเถอะ เหมือนฝนใหญ่กำลังจะมา เอารถเข้ามาจอดในบ้านเลยก็ได้"
ผู้เป็นบิดาให้ทางจนภรรยาเหลียวมองอย่างอดไม่ได้ ประมุขใหญ่ของบ้าน จึงต้องรีบทำการอธิบาย
"นั่นน่ะ เป็นขอบถนนนะคุณ เขามาบ้านเราเขาก็ต้องเอารถมาจอดในบ้านสิ อีกอย่างก็ตามที่เราติดตามข่าวสาร วันนี้พรุ่งนี้น่ะพายุเข้า ขับรถช่วงนี้มันอันตราย เขาฝ่าดงฝนมาขนาดนี้ เราก็เห็นกันแล้วว่าเขาพยายามแค่ไหน"
ผู้เป็นภรรยานิ่งไป และพูดสิ่งใดออกมาไม่ได้เลย
"เกมส์ พาพี่เข้าบ้าน เดี๋ยวเรื่องรถพ่อจะจัดการให้"
รู้อยู่เต็มอก ว่าบุตรสาวของท่าน คิดถึงผู้ชายคนนั้นแค่ไหน ร้องไห้จนตาบวมไม่ต่
