ร่างสูงของผู้เป็นอาจารย์นอนราบลงไปกับที่นอนด้วยความผ่อนคลาย แล้วหมอนสำหรับวันนี้ก็นิ่มกว่าวันไหนๆ เพราะเป็นหมอนที่ทั้งนิ่มและดิ้นได้
อาจารย์หนุ่มขยับใบหน้าเพื่อมองสบตา เมื่อยามที่ยัยตัวดีอธิบายว่า เธอคิดถึงเขามากเพียงใด คิดถึงจนนอนไม่หลับ คิดถึงจนกินไม่ได้ และเธอก็พยายามจะอธิบายออกไปต่างๆนาๆ จริงๆ เขาก็รู้แล้วแหละว่า ความคิดถึงของเรามันมีเท่าๆ กัน เขาคิดถึงเธอ เธอเองก็คิดถึงเขา เพียงแค่เขาอยากฟังเสียงของเธอพูดต่อ ก็เท่านั้นเอง!
อาจารย์หนุ่มเลือกที่จะเปลี่ยนท่านอนใหม่ คือการหันใบหน้า เข้าหาหน้าท้องของหญิงอันเป็นที่รัก หน้าท้องขาวเนียนยังไม่ได้มีความผิดปกติใดๆ เกิดขึ้นทั้งนั้น แต่ทว่าเขากลับอยากสัมผัส โดยการจูบซับเบาๆ
"รักลูกนะครับ"
ปากบางขยับพูดอย่างแผ่วเบา ไม่ใช่การเอาใจ แต่เป็นสิ่งที่เขาอยากพูดออกมาจากหัวใจ เพียงแค่รู้ว่าในท้องของใครบางคน มีพยานรักตัวน้อยอยู่ในนั้น เพียงเท่านั้นเ
