ศรัณย์ทำหน้าที่ของอาจารย์จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปตอนเที่ยงของวัน เขาปฏิเสธการร่วมทานอาหารกับครูท่านอื่นที่อยู่ในสถาบันเดียวกัน และยอมขับรถจากมหาวิทลัยเพื่อกลับบ้าน แม้จะใช้เวลาไป นานเกือบครึ่งชั่วโมงก็ตาม
เขาเลือกที่จะแวะร้านอาหาร เพื่อรอคิวเข้าแถวเพื่อรอซื้ออาหารเมนูที่เขาโปรดปราน แล้วเรื่องรสชาติและความสะอาดเขาก็ค่อนข้างที่จะรับประกัน และหวังเป็นอย่างยิ่งด้วยว่า คนที่เขากำลังจะไปหา จะรู้สึกชอบไปกับมัน ให้รู้สึกคุ้มค่ากับที่เขาเฝ้ารอคิวซื้อด้วยความเต็มใจ
"กลับมาแล้วครับ!"
อาจารย์หนุ่มร้องบอก ก่อนจะค่อยๆ กวาดสายตาออกไปทั่วบ้าน มารดาของเขานั่งอยู่หน้าทีวีจอยักษ์ขนาดใหญ่ ในขณะที่คนเป็นบิดาก็นั่งอ่านข่าวสารทางหนังสือพิมพ์อยู่ใกล้ๆ แล้วยัยตัวดีของเขาล่ะ เธอหายไปไหน..
"เกมส์อยู่ข้างบนเหรอครับ"
"น้องอยู่หลังบ้านลูก"
พอได้คำตอบแบบนั้น อาจารย์หนุ่มก็ไม่อาจรอช้า เขาวางถุงอาหารไว้บนโต๊ะที่อ
