กวิตาใจสั่นและน้ำตาไหล เธอพยายามผละกายออกห่างจากคนใจร้าย แค่ต้องแบกหน้าไปหาซื้อยาคุมให้อับอาย ซ้ำยังถูกลั่นวาจาเหยียดหยามใส่ แค่กังวลว่าจะท้องแบบที่ถูกตราหน้าเอาไว้ หัวใจเธอมันก็ยับเยินเกินพอแล้วไหม
"ที่มาหา ก็เพราะว่าแคร์ไหม"
แคร์บ้าแคร์บออะไร แคร์ประสาอะไร ทำไมไม่เห็นชัดเจนอะไรเลย!
"แค่กำลังดูๆ กัน มันมีความหมายว่าแคร์อย่างนั้นเหรอคะ"
เธอถามขึ้นใหม่ คำตอบจะเป็นยังไงก็ช่างปะไร ไหนๆ วันนี้เธอก็เจอความรู้สึกที่มันหนักๆ มาแล้ว จะหนักอีกสักหน่อยจะเป็นไรไป
"ตอบสิ ว่าแค่การดูๆ กันอยู่ของพี่ มันมีความหมายว่าแคร์"
"พี่แคร์!"
แล้วคำตอบของเขาก็มีแค่นั้น ไม่มีคำอธิบาย ไม่มีการขยายความ พอเห็นแบบนั้น เธอจึงผละกายออกห่างทันที และครั้งนี้เขาก็ยอมแต่โดยดี
ศรัณย์มองผู้หญิงตรงหน้าอย่างไม่วางตา อารมณ์ปรารถนาที่มีมันหายไป ลึกๆ ก็ห่วงใย ว่าเธอจะร้องไห้ทำไมกัน ยิ่งเห็นน้ำตาของเธอไหล เขาก็ยิ่งงงไปก
