"แต่คงไม่ลืมใช่ไหม ว่าเธอเป็นเมียพี่ไปแล้ว!"
คนฟังเบิกตาโพลงอย่างตกใจ พยายามแค่ไหนที่จะแกะมือเขาออกไวๆ แต่ถึงอย่างนั้น คนเป็นอาจารย์ก็ไม่ยอมง่ายๆ
"ปล่อยสิคะ จะมาล็อกหน้าไว้ทำไม!"
คิดว่าเธอจะใจเต้นแรงแค่ไหน เมื่อจู่ๆ เขาก็ปากโป้งขึ้นมาง่ายๆ ทำเหมือนไม่เห็น ว่ามีใครอีกคนนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยกัน
"ก็พี่รอคำตอบอยู่ไง ลืมรึเปล่า ว่าเราเป็นอะไรกัน อ้อ.. จะลืมง่ายๆ ไม่ได้หรอกนะ พี่บอกไว้ก่อน!"
"ไม่ลืมค่ะ แต่จำไม่ได้"
เป็นจังหวะที่เธอแกะมือของเขาได้ แล้วทันทีที่เธอปล่อยคำพูดนั้นออกไป เขาก็ประคองใบหน้าของเธอกลับไปใหม่อีกที
"งั้นพี่จะเตือนให้ เรามีอะไรกันแล้ว เธอเป็นของพี่คนเดียว แล้วพี่ก็เป็นของเธอคนเดียว"
ไม่ได้มีเวลา ที่เราจะมาจ้องตาอย่างในละคร เพราะทันทีที่พี่หนึ่งพูดในสิ่งที่เป็นความลับออกมา น้องสาวของอาจารย์ ก็เอ่ยปากแซวในทันที
"เกรงใจคนโสดบ้างก็ดีนะคะ"
คราวนี้พี่หนึ่งของยัยสอง
