ตกดึก
โอลีฟอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ทำงานออนไลน์เรียบร้อย ก็ไม่ลืมที่จะส่งข้อความหาคาร์เตอร์เหมือนที่เคยทำมาตลอดหลายเดือน
โอลีฟ : คิดถึงนะคะเฮีย
แต่คาร์เตอร์ไม่อ่าน ผ่านไป 20 นาทีก็ยังไม่อ่าน โอลีฟจึงคอลหา คาร์เตอร์รับสายอย่างหงุดหงิดเหมือนคนกำลังถูกกวนอารมณ์
" นี่เธอจะโทรมาทำไม "
ภาพของคาร์เตอร์ตอนนี้คือ ท่อนบนเปลือยเปล่า หัวยุ่ง สีหน้าบ่งบอกชัดเจนว่าอารมณ์เสียสุดๆ
" ลีฟไลน์หาเฮียแล้วเฮียไม่อ่านนี่ จะบอกว่าคิดถึงนะคะ "
" เออๆๆ รู้แล้วๆ "
คาร์เตอร์ตอบกลับไปแบบหงุดหงิด ก่อนจะมีเสียงหวานแทรกเข้ามา พร้อมกับภาพสาวสวยสุดเซ็กซี่ในสภาพเปลือยเปล่า กำลังโอบกอดเขาทางด้านหลัง
" หงุดหงิดอะไรคะเฮีย มาต่อดีกว่าค่ะ เดี๋ยวหนูจะทำให้เฮียหายหงุดหงิดเอง "
น้ำเสียงออดอ้อน โอลีฟได้ยินเต็มสองหูได้เห็นเต็มสองตา
" เฮียเตอร์ อีกแล้วนะ "
ยังไม่ทันที่โอลีฟจะพูดอะไรต่อสายฝั่งนั้นก็ถูกตัดไปอย่างไม่ใยดี แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าเขายังไม่หยุด แต่เธอก็อดที่จะเจ็บปวดใจไม่ได้ ในเมื่อเธอเลือกแล้วว่าจะอดทน จะรอให้เขาหยุด แล้วหันมามองเธอบ้าง แต่เธอไม่สามารถควบคุมความรู้สึกเจ็บแปลบในใจได้เลย เป็นการรอคอยที่ไม่มีจุดหมาย และคาดหวังอะไรไม่ได้เลย เพราะคาร์เตอร์ไม่มีท่าทีสนใจเธอซักนิด แต่เธอเลือกเองนี่นา เมื่อไหร่ที่เธอแน่ใจว่าความพยายามของเธอไร้ผล เธอจึงจะยอมรับและเป็นฝ่ายไปเอง แต่ตอนนี้ ขอให้ได้พยายามก่อนเถอะ
โอลีฟหลับไปพร้อมความรู้สึกเจ็บปวด แต่เธอจะอดทนและพยายามต่อไป ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆหรอก
วันต่อมา
โอลีฟนั่งครุ่นคิดว่าทำยังไงเธอถึงจะชนะใจมาเฟียมากรักอย่างคาร์เตอร์ได้ และคำตอบที่อยู่ในใจ คือเธอต้องเข้าใกล้คาร์เตอร์ให้มากที่สุด และกันผู้หญิงทุกคนออกไปให้พ้น เธอต้องเข้าทำงานที่บริษัทคาร์เตอร์ โอลีฟจึงตัดสินใจไปหาโอริคที่บริษัท เจอกับแก้มนิ่มที่ออกมาสั่งงานเลขาหน้าห้องพอดี เพราะแก้มนิ่มทำงานเป็นผู้ช่วยสามี
" อ้าว พี่โอลีฟ คิดยังไงเข้าบริษัทคะเนี่ย "
" มีเรื่องจะปรึกษาเฮียริคน่ะ เฮียว่างอยู่มั้ย "
" เฮียอยู่ข้างในแหน่ะ เพิ่งประชุมเสร็จพอดีเลยค่ะ "
แก้มนิ่มจึงเดินนำน้องสามีเข้าไปในห้องทำงาน
โอริคที่นั่งก้มหน้าเซ็นเอกสารอยู่เงยหน้ามามองยังรู้สึกแปลกๆกับการมาของน้องสาวตัวเอง เพราะโอลีฟไม่เคยมีความคิดจะเข้าบริษัทด้วยซ้ำ
" ลมอะไรหอบมา "
โอริคเริ่มตั้งคำถาม ในขณะที่โอลีฟยิ้มจนเห็นฟันเกือบหมดปาก
" ลีฟมีเรื่องอยากให้เฮียช่วย "
" เรื่องอะไร ? "
" ลีฟอยากทำงานกับเฮียเตอร์ "
โอริคมองหน้าน้องส่วตัวเองอย่างไม่ค่อยเห็นด้วยนัก
" เดี๋ยวมันก็เฉดหัวออกมาหรอก จะไปก่อกวนมันทำไม อีกอย่างเราไม่ชอบทำงานในห้องแคบๆแถมยังไม่ชอบอยู่ในกฎในกรอบไม่ใช่เหรอ "
โอลีฟทำหน้าเว้าวอนพี่ชายก่อนจะเดินไปเกาะแขน
" เฮีย ... มันก็ใช่แต่ เฮียก็รู้ว่าลีฟรู้สึกยังไง ลีฟอยากพยายามก่อน "
โอริครู้สึกอ่อนใจกับความดื้อรั้นของน้องสาวตัวเอง รู้ว่าเป็นคนที่ถ้าคิดจะทำอะไรก็จะไปให้สุด
" จะไม่เสียใจ ? "
โอริคถามอย่างไม่แน่ใจนัก เขาในฐานะพี่ชายก็อดที่จะเป็นห่วงความรู้สึกของน้องสาวตัวเองไม่ได้
" เฮียก็รู้ว่าลีฟต้องพยายามก่อน ขอแค่พยายามก่อน ผลจะเป็นยังไงก็จะไม่เสียใจ "
" นานเท่าไหร่ "
" ลีฟขอเวลา 365 วัน "
โอริคมองอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้ และมองเลยไปถึงภรรยาเพื่อขอความเห็น ซึ่งแก้มนิ่มเองก็รู้สึกสงสารและอดเป็นห่วงไม่ได้ แต่ก็พยักหน้าประมาณว่า ควรให้โอกาสโอลีฟได้พยายามก่อน
" งั้นก็ตามใจ แต่ถ้าครบกำหนดแล้วยังเปลี่ยนใจมันไม่ได้ เราต้องออกจากชีวิตมัน เพราะเฮียก็ไม่อยากเห็นน้องสาวตามตื๊อผู้ชายแบบนี้ โดยเฉพาะเพื่อนเฮีย "
ไม่ใช่ไร แต่กลัวจะมองหน้ากันไม่ติด
" โอเคค่ะ "
โอลีฟรับคำอย่างอารมณ์ดี
" เดี๋ยวเฮียบอกไอ้เตอร์ให้ "
โอลีฟยิ้มร่าดีใจ
" ขอบคุณนะคะ "
" แต่ต้องรอพรุ่งนี้นะ วันนี้เฮียไม่ว่าง "
" ไม่มีปัญหาค่ะ "
ในเมื่อพี่ชายรับปากแล้วยังไงก็รอได้
.............
รุ่งขึ้น โอริคเข้าไปหาคาร์เตอร์ที่บริษัท โดยมาพร้อมกับแก้มนิ่ม
" ว่าไง อ้าวน้องแก้ม สวัสดีครับ "
" สวัสดีค่ะพี่คาร์เตอร์ "
แก้มนิ่มยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้จะเป็นภรรยาเพื่อนแต่แก้มนิ่มยังให้ความเคารพเพื่อนๆของสามีเหมือนเดิม
" ลมอะไรหอบมึงมาถึงนี่ "
" ลมโอลีฟ "
คำตอบนี้สร้างความเบื่อหน่ายให้คาร์เตอร์ ซึ่งโอริคก็รู้ แต่ทำไงได้ล่ะในเมื่อน้องสาวเขาขอร้องมา
" น้องกูอยากมาทำงานกับมึง "
ทำเอาคาร์เตอร์ถอนหายใจ
" มึงรู้ใช่มั้ยว่ากูยังไม่หยุด "
" อืม "
" มึงรู้ใช่มั้ยว่ากูไม่คิดอะไรกับน้องมึง "
" อืม "
" ถ้ากูทำให้น้องมึงเกลียดกูมึงจะไม่โกรธกูใช่มั้ย "
" อืม "
" โอเค งั้นก็ได้ ถือว่าเราตกลงกันแล้ว มึงกับกูจะยังคงเป็นเพื่อนกันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น "
" เออ ถ้ามึงไม่คิดอะไรกับน้องกูก็อย่าให้มันเกินเลยเหมือนสาวๆของมึง กูขอแค่นี้ "
โอริคพูดนิ่งๆ ด้วยรู้นิสัยน้องสาวกับเพื่อนตัวเองดีพอสมควร ซึ่งคาร์เตอร์ก็โอเค ไม่มีปัญหา
แก้มนิ่มที่นั่งฟังอดที่จะสงสารโอลีฟไม่ได้
" ทำไมพี่คาร์เตอร์ไม่สนใจพี่โอลีฟล่ะคะ พี่โอลีฟออกจะสวยทั้งเก่งแถมยังน่ารักมากๆ "
" เพราะพี่ยังสนุกกับชีวิตอยู่ไงครับน้องแก้ม อีกอย่างโอลีฟสวยก็จริง แต่ไม่ใช่สเป๊กพี่ "
แก้มนิ่มไม่รู้จะพูดยังไง แม้จะสงสารโอลีฟแค่ไหนก็คงช่วยอะไรไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องของความรู้สึก
" ทำให้น้องกูตัดใจจากมึงได้ก็ลองดูแต่อาจจะยากหน่อย "
" เดี๋ยวกูควงสาวๆให้เห็นทุกวันก็หมดความอดทนเองแหละ ความจริงมาทำงานกับกูก็ดี จะทำให้ตัดใจได้ง่ายๆเลย "
แต่แก้มนิ่มกลับมองว่า มันอาจจะแตกออกเป็น 2 ประเด็นคือโอลีฟอาจจะเจ็บจนยอมจบและตัดใจจากคาร์เตอร์ แต่ถ้าไม่จบก็อาจจะเป็นคาร์เตอร์นี่แหละที่จะตามติดโอลีฟ เพราะด้วยเสน่ห์ความน่ารักของโอลีฟ เธอเชื่อว่าจะตกคาร์เตอร์ได้ แต่อยู่ที่ว่าคาร์เตอร์จะหยุดเจ้าชู้มั้ย แก้มนิ่มจึงนิ่ง แต่แอบประเมินสถานะการณ์อยู่เงียบๆก่อน
โอริคกลับมาทำงานโดยมีโอลีฟมารอฟังข่าวอยู่ที่ห้องแล้ว เมื่อมาถึง เธอวิ่งเข้าหาพี่ชายถามอย่างตื่นเต้น
" เฮียว่าไง "
รอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ
" มันโอเค "
" เย้ !!! ขอบคุณนะคะ "
" แล้วอย่าลืมทำตามที่รับปากไว้นะ ถ้าเปลี่ยนใจมันไม่ได้ต้องออกมาจากชีวิตมัน "
" รู้แล้วน่าเฮีย ลีฟไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆหรอก ลีฟจะพยายาม อิอิอิอิ "
โอริคส่ายหน้า แต่แก้มนิ่มยิ้ม ความน่ารักเนี่ยพี่คาร์เตอร์มองข้ามได้ยังไงกันนะ
" แก้มเอาใจช่วยนะคะพี่โอลีฟ มีอะไรให้แก้มช่วยก็บอกได้เลยนะคะ "
" ขอบใจจ๊ะ "
แก้มนิ่มยิ้มพร้อมซัพพอร์ตเต็มที่ถ้าโอลีฟต้องการ