เฟื่องลดาก็ยังใจแข็งเช่นเดิม แม้ว่าทุกคนจะพยายามให้เขาเข้าหาเธอ
ภัสสกรณ์มาร่วมรับประทานอาหารที่บ้านผ่านไปแรมเดือน จนเข้าสู่เดือนที่สามหลังจากคืนที่เธอเมาและมีอะไรกัน เฟื่องลดาก็มีอาการแปลกๆ
“เฟื่อง...ทำไมวันนี้ยังไม่ตื่นอีกลูก” สกุนาขึ้นมาตามลูกสาว คิดว่าหลบหน้าเห็นสาวใช้บอกว่าไม่สบายนอนซมอยู่บนเตียง
“แม่เฟื่องเวียนหัว เหมือนบ้านหมุนไปหมดเลย คลื่นไส้จนอ้วกมาสองรอบแล้ว” เธอพูดไปก็ดมยาดมไป
“เป็นอะไรมากไหม”
“นอนสักพักคงหายค่ะ” เฟื่องลดาบอกกับมารดา และสกุนาก็ให้เธอพักผ่อน
“วันนี้น้องไม่ค่อยสบาย คงลงมาไม่ได้เดี๋ยวแม่ให้เด็กยกอาหารขึ้นไป”
“ผมอาสายกขึ้นไปได้ไหมครับ เป็นห่วง”
สกุนาชั่งใจก่อนจะพยักหน้า ที่จริงก็เห็นความพยายามที่ไม่ย่อท้อของภัสสกรณ์จึงอดเห็นใจไม่ได้ หากเป็นคนอื่นที่มาชั่วครู่ชั่วยาม ไม่ได้รักลูกสาวของเธอจริง คงไม่มาตามเฝ้าตามดูแลหลายเดือนขนาดนี้
ภัสสกรณ์เคาะห้องก่อนจ
