Ep.22
Planil talk.
วันต่อมา
08.00 น
กริ๊งงงงงงง~ กริ๊งงงงงง~
"อื้ออออออ!~" ฉันพลิกตัวบิดขี้เกียจ ยืดเส้นยืดสายหลังจากได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกที่ฉันตั้งปลุกเอาไว้ เพื่อที่จะปลุกตัวเองให้ไปอาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน
...แปดโมงแล้วเหรอเนี่ย!? ยังง่วงอยู่เลย ฉันซุกหน้าเข้ากับหมอนอย่างงอแง เพราะมีแต่ความรู้สึกง่วงและความขี้เกียจที่มันวนเวียนอยู่ในหัวของฉันตอนนี้ ความคิดในหัวมันตีกันให้วุ่น ระหว่างจะไปทำงานกับไม่ไปทำงาน ...แต่ถ้าจะไม่ไปก็ไม่ได้สิ เดี๋ยวกลายเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบอีก เพิ่งทำงานได้วันเดียวเอง ถ้าจะลาก็น่าเกียจเกินไป
"ขี้เซา" ในระหว่างที่ฉันกำลังงอแงและกำลังคิดเรื่องลาไม่ลาอยู่นั้น ฉันก็รู้สึกได้ว่าเตียงนอนฝั่งที่ฉันนอนมันยุบลง ก่อนจะมีเสียงพูดของคนที่ฉันคิดว่าน่าจะกลับไปแล้วดังขึ้นมาใกล้ๆ หู
"อื้อออ พี่ทราฟนิลง่วง~" ฉันซุกหน้าลงกับหมอนหนักกว่าเดิมพร้อมกับขยับตัวหนีทันที เมื่อรู้สึก
