Ep.17
Tarffic talk.
"เดินยิ้มหน้าบานขึ้นมาเลยนะไอ้สัส! คงจะไม่รอดคืนนี้สินะ" ไอ้เวกัสเอ่ยอย่างรู้ทันเมื่อเห็นผมเดินยิ้มกลับมาหาพวกมัน ที่นั่งอยู่โต๊ะประจำที่พวกเราชอบนั่งกัน
"รู้มากไอ้ห่า" ผมด่ามันไปพร้อมกับนั่งลงแล้วหยิบแก้วของตัวเองขึ้นมากระดกด้วยความรู้สึกที่พอใจสุดๆ
"คนอย่างมึงมันดูไม่ยากเลย เพราะชีวิตมึงก็วนเวียนอยู่แค่เรื่องเดียว" ไอ้เวกัสพูดต่อก่อนจะกระดกแก้วเหล้าของตัวเอง
"..." ผมไม่ตอบโต้อะไรมันกับไปแต่ยักไหล่ขึ้นมาเบาๆ อย่างไม่แคร์สิ่งที่มันพูด ผมชิลๆ อยู่แล้ว จะเรียกว่าชินก็ถูก เพราะผมชอบโดนพวกมันว่าแบบนี้อยู่บ่อยๆ
"...แล้วยังไงต่อ ?" จู่ๆ ไอ้เจ้าขุนที่นั่งอยู่เงียบก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบพลางมองหน้าผมด้วยสายตาที่...ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสิ่งที่มันพูด มันหมายถึงอะไร
"อะไรของมึง อยู่ๆ ก็พูดขึ้นมา" ผมขมวดคิ้วถามมันกลับไป
"เด็กคนนั้น..." พูดจบมันก็เบนสายตาลงไปที่โซนข้า
