รถของธีภพแล่นเข้ามาส่งถึงบ้านป้าของมนพัทธ์แล้ว เมื่ออุ้มลูกสาวพร้อมกับคาร์ซีทเข้าบ้านแล้วเด็กๆ ที่หลับกันมาบนรถก็ตื่นและพร้อมวิ่งเล่นในบริเวณห้องรับแขกที่บุพื้นด้วยวัสดุนิ่มสำหรับเด็กที่เขาไม่ทันสังเกตในวันที่มาครั้งแรก
“ขอบคุณคุณธีร์ที่มาส่ง มนขอไม่เดินออกไปส่งที่รถนะคะ” บอกแล้วหันไปเก็บข้าวเก็บของออกจากกระเป๋า คนโดนไล่ทางอ้อมยืนอยู่โดยที่หล่อนหันหลังให้ และมีพี่เลี้ยงเด็กยืนมองอยู่
“ขอเล่นกับลูกอีกสักหน่อยก่อนกลับได้ไหม”
คนที่หันหลังให้หันกลับมามองเขาก่อนจะพยักหน้า
“ตามสบายค่ะ พี่ฝนคะ มนรบกวนดูยายหนูไปก่อนเลยนะคะ มนจะไปทำธุระข้างบน” แล้วหล่อนก็เดินทิ้งเขาไปดื้อๆ ธีภพมองตาหลังหล่อนแล้วหันกลับมาดูเด็กๆที่กำลังเล่นลูกบอลหลากสีกันอยู่จึงเอ่ยถามพี่เลี้ยงเกี่ยวกับเรื่องชีวิตทั่วไปของเด็กๆ และคนในบ้านนี้ ทราบว่าป้าของหล่อนนั้นจะออกไปเยี่ยมหลานที่เป็นลูกของลูกชายคนโตและอายุไล่เลี่ยกับลูกพีชล
