ขาของมนพัทธ์ค่อยๆ ก้าวถอยห่างเมื่อธีภพก้าวเดินเข้ามาภายในห้องเหมือนเสือจ้องตะครุบเหยื่อ หญิงสาวดูออกว่าเขาไม่ได้โกรธแต่แค่ต้องการเอาชนะหล่อนเท่านั้น เขายอมพังประตูเพียงเพราะว่าหล่อนปิดประตูใส่หน้าเขา
“พังประตูห้องมนทำไมคะ”
“ก่อนที่จะทำอย่างนั้นฉันสั่งให้เธอทำอะไรล่ะ” หญิงสาวจ้องตาเขาแล้วก็เสไปมองทางอื่น ภาพที่เขายิ้มให้ผู้หญิงที่เหมาะสมกับเขาทุกอย่างคนนั้นมันยังติดตา
“แล้วจะให้เปิดทำไม”
“ทำไมไม่ลงไปกินข้าว” คนถามกอดอกเหมือนกำลังข่มอยู่ในที ทำเหมือนกำลังสอบสวนหล่อนอยู่ก็ไม่ปาน “แล้ววันนี้ไปไหนช่วงบ่าย ไม่ได้กลับเข้าออฟฟิศ”
“มนมีธุระที่บ้านมนค่ะ นึกว่าคุณธีร์ไม่เข้าออฟฟิศไม่มีงานอะไรอีก เลยกลับมาที่บ้านเลย ช่วงบ่ายกินอะไรไปบ้างแล้วก็เลยไม่ลงไปข้างล่าง พอใจไหมคะ” บอกเสียงแข็ง แม้จะเห็นว่าสายตาเขาหรี่มองหล่อนอย่างประเมิน
“ก็ตอบดีๆ ได้นี่”
“มนตอบแล้ว คุณธีร์จะไปไหนก็ไปเถอะค่ะ”
“เธอคิดจะ
