“มีน่า” เสียงทุ้มลึกที่ดังอยู่ข้างหูบอกว่าเธอคะเนผิดไปนิดหน่อย ความปีติแล่นปรี่ขึ้นมา อย่างน้อยเขาก็ไม่หลับไปเลยทีเดียวหลังพาเธอแตะขอบสวรรค์
“คะ...แม็กเซ็น” เธอขานเบา ๆ แล้วเขาก็ขยับตัว คนตัวโตขยับสะโพกออกห่างเธอเล็กน้อยเพื่อเลื่อนความเป็นชายที่ยังแข็งขึงออกจากร่างน้อยก่อนจะกอดเธอไว้อีกครั้งและฝังจมูกลงในเรือนผมนุ่มเงางามและหอมกรุ่น
“คืนนี้นอนห้องนี้กับผมนะ”
“คุณนอนคนเดียวก็ได้นี่คะ นี่มันเป็นห้องของคุณ”
“เมื่อคืนผมนอนไม่หลับทั้งคืน”
“ห้องในอพาร์ตเม้นท์อาจแคบไปสำหรับคนที่เคยอยู่คฤหาสน์หลังใหญ่อย่างคุณกระมังคะ”
“เปล่าหรอก...แต่ผมเหงา”
คำบอกเล่านั้นทำให้หญิงสาวประหลาดใจ เธอไม่รู้ตัวว่าเผลอกอดตอบเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เสียงหัวใจของเขาทำให้เธอไม่รู้สึกโดดเดี่ยวดังคืนก่อน ๆ
“คุณคิดถึงผมบ้างหรือเปล่า มีน่า?”
เงียบ...ไม่มีเสียงตอบรับหรือปฏิกิริยาใด ๆ จากหญิงสาวทว่าชายหนุ่มกลับยกยิ้มมุมป
