บทที่ 36
สมภพเห็นอภิชัยเดินผิวปากอารมณ์ดีเข้ามาในบ่อนของเสี่ยสมบูรณ์ได้อย่างสบายอกสบายใจ ก็อดที่จะถามด้วยความสงสัยระคนหมั่นไส้ไม่ได้
“มึงใช้หนี้เสี่ยหมดแล้วเหรอ ถึงกลับมาที่นี่อีกน่ะ”
อภิชัยยิ้มกว้าง พลางล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกง และหยิบเงินเป็นฟ่อนออกมาโชว์เพื่อน
“กูใช้หนี้ไปหมดแล้วโว้ย แล้วนี่ก็เงินสดที่กูพกมาเล่นวันนี้”
สมภพเบิกตากว้างค้างเติ่ง มองธนบัตรในมือของอภิชัยด้วยความกระหายอยากได้
“มึงไปร่ำรวยอะไรมาวะไอ้ชัย”
อภิชัยยิ้มหยัน พลางไหวไหล่
“เงินสิบล้านจากไอ้เศรษฐีหน้าโง่นั่นไงล่ะ”
“เฮ้ย...ไหนมึงบอกว่ามันไม่ยอมจ่ายไงวะ” สมภพจำได้ก็รีบร้องถามด้วยความสงสัย
“มันจะมาสู้รบตบมืออะไรกับกูได้ แค่กูเล่นละครนิดหน่อย กูก็ได้เงินเป็นสิบล้านแล้วโว้ย”
สมภพมองด้วยความอิจฉา และก็รีบประจบทันที
“มึงบอกว่าถ้าสำเร็จมึงจะให้ค่าถ่ายรูปกูหนึ่งหมื่น จำได้หรือเปล่าไอ้ชัย”
อภิชัยตวัดตามองสมภพเห
