บทที่ 41
หลังอิ่มแปล้จากมื้อกลางวัน คีแรนก็พาหล่อนแวะโรงแรมริมทางโดยไม่สนใจคำคัดค้านของหล่อนแม้แต่น้อย เขาพาหล่อนท่องวิมานสวรรค์อยู่เกือบสองชั่วโมง จึงขับรถพาหล่อนกลับมายังที่ทำงานอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่หล่อนนั่งหน้าร้อนผ่าว แก้มแดงก่ำมาตลอดเส้นทาง
“ไปนั่งเล่นในห้องทำงานฉันก่อนนะ ฉันมีประชุม แต่พอเสร็จประชุมแล้วจะพากลับบ้านพร้อมกัน” เขาออกคำสั่ง เมื่อพาหล่อนเข้ามาในห้องทำงานเรียบร้อยแล้ว “และอย่าหนีกลับไปก่อนเด็ดขาดล่ะ ไม่อย่างนั้นเธอเจอดีหนักแน่”
หล่อนทำหน้าย่นใส่เขา “พราวไม่กล้าขัดคำสั่งของคุณคีแรนหรอกค่ะ ไม่ต้องกังวล”
เขาอมยิ้ม เดินเข้ามาหาหล่อนที่นั่งอยู่บนโซฟาภายในห้องทำงาน สองแขนเท้ากับขอบพนักพิง ใบหน้าหล่อเหลาโน้มต่ำลงมาหา จ้องตาลึกล้ำ
“ก็ลองขัดคำสั่งดูสิ ฉันเอาเธอตายคาเตียงแน่”
แก้มนวลที่เพิ่งจะหยุดแดงระเรื่อไปแดงจัดขึ้นมาโดยอัตโนมัติ แค่คิดว่าจะถูกเขาโยกคลึงจนหมดเรี่ยวหมดแรง
