บทที่ 40
วันนี้หล่อนถูกคีแรนเรียกออกมาหาที่บริษัทตอนช่วงเที่ยง เมื่อมาถึงเขาก็พาหล่อนขับรถออกจากที่ทำงาน มุ่งหน้าตรงไปยังห้างสรรพสินค้าหรู
“พาพราวมาที่นี่ทำไมคะ”
หล่อนเอ่ยถามด้วยความสงสัย เมื่อรถสปอร์ตคันงามจอดสนิทในลานจอดรถเรียบร้อยแล้ว
“ฉันหิวข้าวน่ะ”
“แล้วทำไมไม่กินที่บริษัทล่ะคะ ทำไมต้องมาถึงที่นี่ แล้ว...พาพราวมาด้วยทำไมกัน”
คนตัวโตปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัวและเอียงหน้าเข้ามาหา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหมาย หล่อนหน้าแดงก่ำ เอียงหน้าหนี แต่เขาฉวยโอกาสจูบแก้มฟอดใหญ่จนได้
“อุ๊ย...อย่าค่ะ”
“ฉันไม่ทำอะไรเธอตรงนี้หรอกน่า” เขาหัวเราะพึงพอใจในลำคอ ก่อนจะปลดเข็มขัดนิรภัยให้ หล่อนเม้มปาก เสหลบสายตา ก่อนจะครางออกมาเมื่อคนตัวโตประกบปากลงมาหาอย่างอดใจไม่ไหว
“อืมมมม”
เขาจุมพิตปากอิ่มของหล่อนจนอิ่มเอมแล้วนั่นแหละถึงยอมถอยออกห่าง รอยยิ้มกว้างยังคงเกลื่อนใบหน้าหล่อจัด
“ตอนนี้ฉันชักไม่หิวข้า
