“จะทำอะไรอีก ทำไมไม่เอาออกไปสักที” ชะเอมลอบถามไปยังชายหนุ่มอีกครั้งว่าเมื่อไหร่เขาจะดึงเจ้านั่นออกไปจากตัวเธอสักที
“เอาต่อฉันยังไม่พอ!” เมื่อได้ฟังคำพูดของพายุ ร่างบางก็ชะงักไปเล็กน้อยและรีบผลักดันทั้งทุบทั้งตีไปที่ตัวพายุ เธออยากออกไปจากที่นี่แล้ว พายุดึงชะเอมขึ้นมาแล้วอุ้มเธอเดินมานั่งที่โซฟาตัวยาว
“ไปเอาคนอื่นเลยหนูไม่ไหวแล้ว” ชะเอมพยายามดีดดิ้นเพื่อที่อยากจะหลุดออกจากวงแขนของเขา แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะพายุตัวใหญ่และแรงเยอะกว่าเธอมาก
“ไม่ได้ทำอะไรด้วยซ้ำจะมาพูดว่าไม่ไหวได้ยังไงกัน” เขาบอกเธอกลับอย่างเอาแต่ใจว่าจะไม่ไหวได้ยังไงในเมื่อคนที่ออกแรงทั้งหมดคือเขาคนเดียว เธอแค่นอนครางอยู่เฉยๆ
พายุปรับเปลี่ยนท่าให้ชะเอมนั่งคร่อมตักหันหน้าเข้าหาเขา
“ออกไปไม่เอาแล้ว! อ๊ะ! จับนั่งท่านี้ทำไม? ไม่เอาแล้วนะ! ปล่อย! พี่ได้ยินที่หนูพูดบ้างมั้ยเนี่ย” คนที่ถูกจับนั่งออกแรงยกมือขึ้นทุบตีไปยังอกแกร่งของช
