"มึงแน่ใจเหรอวะ ว่าเขาจะยอมยกลูกสาวให้.."
"...อย่าคิดไปเองนะโว๊ยพล มึงต้องคิดอะไรหลายๆอย่างเผื่อไว้ เฉกเช่น ถ้าแม่ของน้องนาวไม่ยอมยกลูกสาวให้มึงง่ายๆ มึงก็ต้องรู้จักข่มอารมณ์ ยอมรับความจริงให้ได้ ห้ามโวยวาย ห้ามใส่อารมณ์ ไม่อย่างนั้น มึงอาจจะไม่ได้ลูกสาวเขาเป็นเมีย"
"..."
รวมพลกลืนก้อนเหนียวๆลงคอด้วยความยากลำบาก มือหนาจัดแจงที่คอเสื้อตัวเองซ้ำๆ ทั้งๆที่มันเรียบร้อย ไม่จำเป็นต้องกังวลด้วยซ้ำ แต่ก็อย่างว่า ที่ผ่านมา เขาก็ไม่เคยคิดหนักในเรื่องการแต่งตัวเช่นกัน บ่งบอกชัดเจน ว่าเวลานี้ เขากำลังตื่นเต้น และเกร็งกับเหตุการณ์ตรงหน้ามากจริงๆ
"กูว่านะ ทุกอย่างต้องไม่เรียบง่าย มึงเห็นสีหน้าคุณแม่ของมึงไหมวะ เครียดขึ้นมาแบบนั้น กูว่าต้องมีอะไรผิดพลาดสักอย่าง"
"กูไม่รู้หรอกนะ ว่าจะมีอะไรผิดพลาดบ้าง รู้แค่ว่า ถ้ามึงไม่หยุดปั่น กูไม่พลาดเตะมึงแน่นอน"
รวมพลชักสีหน้าหงุดหงิดใส่เพื่อนรัก ใจจริงเข
