"มีสิทธิ์เรียกร้องงั้นเหรอคะ ทีตอนของนาว นาวยังไม่เคยเรียกร้องเอาอะไรเลยค่ะ ยอมเดินออกมาง่ายๆ ไม่ได้ฟาดแบบที่พี่เคยพูดไว้ มันก็ดีแค่ไหน"
คำพูดของเธอ ทำให้รวมพลหน้าเสียอีกจนได้ ดวงตาคมเฉียบจ้องมองหน้าเธออยู่แบบนั้น และเป็นเธอ ที่เลือกที่จะเลิกใส่ใจเขาไปเอง
"เสียงนายเพราะดีนะไปรท์ ร้องต่อสิ ฉันอยากฟัง"
เธอคลี่ยิ้มให้คนข้างๆ แม้จะรู้อยู่แก่ใจ ว่ามีใครกำลังมองอยู่ก็ตาม
เสียงเครื่องดนตรีอย่างกีตาร์ถูกขับคลอขึ้นมาอีกครั้ง พยายามอย่างมาก ที่จะโฟกัสอยู่ที่น้ำเสียงที่สไปรท์เปล่งออกมา แม้ว่าสมาธิของเธอจะไม่ได้อยู่ตรงนี้เลยก็ตาม
"ไอ้พล กูว่ามึงควรพอ ดื่มเยอะเกินไปแล้วนะโว้ย.."
เสียงจากโต๊ะข้างๆ ทำให้เธอเหลือบตาไปมองที่เขาเล็กน้อย เลยได้เห็นกับตา ว่าเขาจรดแก้วเหล้าเข้าปาก ก่อนจะกระดกเครื่องดื่มสีอำพันลงคอหนักๆ ร้อยทั้งร้อย ดื่มเละเทะแบบนั้นจะต้องเมาไม่เป็นท่า แต่ก็เหมือนกับว่า เขาจะต้องการให้
