ทันใดนั้น เสียงประตูเปิดดังก้องเบา ๆ ทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย ใจเต้นแรงเหมือนเดิม แต่ความซนในตัวก็ทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะอยากแอบส่อง
ฉันค่อย ๆ แง้มประตูห้องน้ำออกไปพอให้เห็นด้านนอก จากนั้นก็ต้องตาโตเล็กน้อย…เพราะตรงหน้าคือพี่อินคณะแพทย์ และข้าง ๆ เขาก็คือเลย์ คนที่เคยเอาขนมมาให้พี่แทนไท
“อ๊ะ…นี่มัน…” ฉันพึมพำกับตัวเอง พลางกลืนน้ำลายลงคอ ไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหนดี แต่ก็อดสังเกตปฏิกิริยาของทั้งสองไม่ได้
ไม่นาน เสียงบทสนทนาของทั้งคู่ก็ดังขึ้นชัดเจน ทำให้ฉันกับพี่แทนไทได้ยินพร้อมกัน
“ทำไมมาช้าจังคะ เลย์รอพี่ตั้งนาน” เลย์ถามพี่อินด้วยเสียงสดใส
“อาจารย์เพิ่งปล่อยน่ะ เราละ…หิวหรือเปล่า” พี่อินตอบเรียบ ๆ
“หิวค่ะ…แต่เลย์หิวพี่มากกว่า” เลย์ตอบพร้อมยิ้มกว้าง
ฉันยืนหลบอยู่มุมห้องน้ำ ใจเต้นแรง ทั้งเขิน ทั้งตื่นเต้นไปพร้อมกัน ขณะที่แอบมองท่าทีของทั้งสองโดยไม่กล้าขยับตัวมาก
หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็เริ่มท
