ฉันรีบก้าวออกจากห้องน้ำ พร้อมกับพี่แทนไทที่เดินตามมาเบา ๆ เหมือนคอยสังเกตไม่ให้ใครเห็นเรา ทั้งสองคนพยายามก้าวช้า ๆ แต่หัวใจฉันยังเต้นแรงไม่หายจากเหตุการณ์เมื่อกี้
“เฮ้อ…จะเป็นบ้าอยู่แล้วเนี่ย” ฉันพึมพำพลางกอดกระเป๋าส่งรายงานแน่น รู้สึกใจเต้นแรงยังไม่หายจากเหตุการณ์เมื่อกี้
พี่แทนไทแอบยิ้มมุมปาก ใบหน้าเรียบเฉย แต่สายตาคมกริบจ้องมาที่ฉัน ก่อนจะเอ่ยกระซิบเบา ๆ ข้างหู “บ้ารักหรอ…”
ฉันสะบัดหน้าแรง ๆ ทำเสียงประชด พร้อมเบ้ปากใส่เขา “ไอบ้า! ใครให้พี่ไปเข้าห้องน้ำหญิง ห๊ะ! นี่มันมหาลัยนะพี่แทน!”
เขาอมยิ้มมุมปาก ใบหน้ามั่นใจแต่แฝงความเจ้าเล่ห์ เหมือนกำลังสนุกกับความเขินอายของฉัน
“ก็เห็นเธอเดินเข้าไปคนเดียว…เป็นห่วงไง”
ฉันเบ้หน้า ทำท่าจะอ้าปากเถียง แต่เขายังไม่ยอมหยุด
“อีกอย่าง…เมื่อกี้เราสองคนก็…รวมมือกันทำเรื่องอย่างว่าอยู่นะ”
ฉันเบิกตากว้าง รู้สึกแก้มร้อนผ่าว รีบส่ายหน้า
“แต่ที่นี่มันมหาล
