“ฝันดีเหมือนกันค่ะพี่แทนไท”
หลังจากแทนไทได้รับข้อความตอบกลับจากนุ่น เขาก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างพึงพอใจ ก่อนจะปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วเก็บลงกระเป๋า เตรียมก้าวเดินต่อไป
แต่แล้ว…ร่างบางที่เขาไม่ได้สังเกตตั้งแต่แรก กลับยืนกอดอกอยู่ตรงนั้น ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
“เหี้ยยยย…ตกใจหมด! แจม มายืนทำบ้าอะไรตรงนี้เนี่ย!”
แจมหัวเราะเยาะ พูดสวนกลับทันทีด้วยโทนเสียงกวน ๆ
“นี่คนค่ะ ไม่ใช่เหี้ย พูดให้มันดี ๆ นะ”
แทนไทยกมือขึ้นไหว้ เผลอหัวเราะออกมา
“เออ ๆ นั่นแหละ มาร์กหน้าอยู่แล้วมายืนมองหน้าพี่แบบนี้ก็ต้องตกใจป่ะ คิดว่าผี ไฟก็ไม่เปิด”
แจมเอียงคอ มุมปากยกยิ้มเจ้าเล่ห์
“ก็ถ้าเปิด ไฟแจมจะเห็นพี่ยืนยิ้มแบบนั้นไหมละ”
“แล้วไปไหนมา ทำไมเพิ่งกลับเนี่ย?” แจมถามแทนไทด้วยน้ำเสียงห่วง ๆ ปนหมั่นไส้ ดวงตาเธอเหลือบมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า เหมือนกำลังสแกนทุกสิ่งเพื่อหาหลักฐานว่าพี่ชายเพิ่งไปเจอใคร
“ยุ่งน้า เรื่องของ
