พ่อเลิกคิ้วเล็กน้อยกับคำตอบของพี่แทนไท เขาไม่พูดอะไรทันที แต่ยืนกอดอก มองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาที่เหมือนจะชั่งน้ำหนักคำพูดและท่าที
“หึ…ปากดีไม่เบา” พ่อพูดช้า ๆ เสียงเข้ม แต่ไม่ได้แข็งกร้าวจนเกินไป “แล้วคิดว่าตัวเองดีพอสำหรับลูกสาวกูหรือไง”
ฉันรีบหันไปมองพี่แทนไทด้วยความกังวล กลัวว่าเขาจะเถียงหรือพูดอะไรแรง ๆ ออกมา แต่พี่แทนไทกลับยิ้มมุมปากเล็กน้อย ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงที่นิ่งและมั่นคง
“ผมไม่รู้หรอกครับว่าดีพอหรือเปล่า แต่ผมตั้งใจจริง และพร้อมพิสูจน์ให้เห็นด้วยการกระทำ ไม่ใช่แค่คำพูด”
คำตอบนั้นทำให้บรรยากาศเงียบลงทันที พ่อของฉันขมวดคิ้วแต่ก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรเพิ่ม สายตาของเขายังคงจับจ้องพี่แทนไทเหมือนจะอ่านใจ แต่ฉันเห็นแววตาแฝงความยอมรับอยู่ลึก ๆ
ฉันรีบคว้าแขนพ่อเบา ๆ พูดเสียงอ้อน “พ่อออ…อย่าดุเลยนะ นุ่นโตแล้วนะ พ่อไม่ต้องห่วงมากขนาดนั้นหรอก”
พ่อหันมามองฉัน ยกมือขึ้นตบไหล่ฉันเบา ๆ ก่อนถ
